Πανεπιστήμιο του Μονάχου
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
| Πανεπιστημίου του Μονάχου | |
|---|---|
 |
|
| Ίδρυση | 1472 |
| Πρύτανης | Bernd Huber |
| Πόλη | Μόναχο |
| Φοιτητές | 47.000 |
| Ιστοσελίδα | http://www.en.uni-muenchen.de/index.html |
Το Πανεπιστήμιο του Μονάχου (Ludwig-Maximilians-Universität München, Λουδοβίκειο-Μαξιμιλιάνειο Πανεπιστήμιο του Μονάχου) είναι το πιο διακεκριμένο πανεπιστήμιο στη Γερμανία και ένα από τα μεγαλύτερα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ευρώπης. Bρίσκεται στην πόλη του Μονάχου στη Γερμανία και είναι γνωστό σε παγκόσμια κλάση. Η επίσημη ονομασία του στα Γερμανικά είναι "Ludwig-Maximilians-Universität München". Το 2006 έλαβε τον τίτλο του «Πανεπιστήμιο Ελίτ», έναν νέο θεσμό που επιδοτεί με επιπλέον κρατικές χρηματοδοτήσεις τα πιο διακεκριμένα και φημισμένα πανεπιστήμια στη Γερμανία.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Ιστορία
Το Πανεπιστήμιο του Μονάχου υπήρξε αρχικά ως πανεπιστήμιο Ingolstadt από 1472 (δικαίωμα ιδρύματος του Louis ΙΧ του πλούσιου) σε 1802 σε Ingolstadt και κινήθηκε έπειτα προς Landshut από τον Maximilian IV Joseph. Μετά από έναν σύντομο χρόνο κινήθηκε προς την πρωτεύουσα της Βαυαρίας, το Μόναχο, στο έτος 1826, από τον Louis I. Το όνομα προέρχετε από τον Ludwig ΙΧ, το δούκα της Βαυαρίας και το Maximilian I, βασιλιά της Βαυαρίας.
Κατά τη διάρκεια του 1943 η ομάδα 'Weisse Rose' αντι-ναζιστικών σπουδαστών διεύθυνε την εκστρατεία κατά του Hitler σε αυτό το πανεπιστήμιο. Ο πάπας Benedict XVI μελέτησε στο δουκικό Georgianum του πανεπιστημίου, και έγραψε αργότερα τη διδακτορική διατριβή και την ικανότητά του εκεί.
Σήμερα το Πανεπιστήμιο του Μονάχου είναι μέρος 24 συνεργάσιμων ερευνητικών κέντρων που χρηματοδοτούνται από το γερμανικό ερευνητικό ίδρυμα (DFG) και είναι πανεπιστήμιο οικοδεσπότης σε 13 των συνεργάσιμων ερευνητικών κέντρων. Επίσης είναι οικοδεσπότης σε 12 ερευνητικές DFG εκπαιδευτικές ομάδες και τρία διεθνή προγράμματα διδακτορίας ως τμήμα του δικτύου ελίτ της Βαυαρίας. Προσελκύει πρόσθετα 120 εκατομμύρια ευρώ ετησίως στη χρηματοδότηση εξωτερικού και περιλαμβάνεται εντατικά στις εθνικές και διεθνείς πρωτοβουλίες χρηματοδότησης.
Το Πανεπιστήμιο του Μονάχου έχει ένα ευρύ φάσμα των πτυχιακών προγραμμάτων, με 150 θέματα διαθέσιμα σε πολυάριθμους συνδυασμούς. 16% των 47.000 σπουδαστών που παρευρίσκονται στο πανεπιστήμιο προέρχονται από στο εξωτερικό.
Το 2005, οι ομοσπονδιακές κυβερνήσεις της Γερμανίας προώθησαν την 'πρωτοβουλία τελειότητας' (Exzellenzinitiative), ένας διαγωνισμός μεταξύ των πανεπιστημίων της Γερμανίας. Με συνολικά 1,9 δισεκατομμύριο ευρώ, 75 της εκατό των οποίων προέρχονται από το Βερολίνο, οι ομοσπονδιακές κυβερνήσεις στοχεύουν να προωθήσουν στρατηγικά την κορυφαία έρευνα και την υποτροφία. Το Πανεπιστήμιο του Μονάχου έλαβε τον τίτλο ελίτ τον Οκτώβριο του 2006.
Η πρωτοβουλία θα χρηματοδοτήσει τρεια προγράμματα-προσανατολισμένα στους τομείς: Διαβαθμισμένα σχολεία για να προωθήσει την επόμενη γενεά των μελετητών, συστάδες της τελειότητας για να προωθήσει την έρευνα τέμνων-ακρών και τις "μελλοντικές έννοιες" για το πρόγραμμα-βασισμένο στην επέκταση της ακαδημαϊκής τελειότητας στα πανεπιστήμια συνολικά. Προκειμένου να είναι κατάλληλο για αυτήν την τρίτο τομέα, ένα πανεπιστήμιο έπρεπε να έχει τουλάχιστον ένα διεθνώς αναγνωρισμένο ακαδημαϊκό πρότυπο κέντρο, ένα νέο διαβαθμισμένο σχολείο και μια πειστικής δημόσιας στρατηγική ως πανεπιστήμιο ελίτ.
Μετά από τον πρώτο κύκλο των επιλογών, το Πανεπιστήμιο του Μονάχου κλήθηκε για να υποβάλει τις αιτήσεις και για τις τρεις γραμμές χρηματοδότησης: Εισήγαγε τον ανταγωνισμό με τις προτάσεις για δύο διαβαθμισμένα σχολεία και τέσσερις συστάδες της τελειότητας. Αυτό στη συνέχεια ήταν κατάλληλο το Πανεπιστήμιο του Μονάχου για να υποβάλει τη μελλοντική έννοιά του παράλληλα με εκείνους εννέα άλλων σχολείων που ανταγωνίζονται για να γίνει ένα από πέντε "πανεπιστήμια ελίτ".
Τον Οκτώβριο του 2006, το Πανεπιστήμιο του Μονάχου (LMU) ονομάστηκε επίσημα το γερμανικό "πανεπιστήμιο ελίτ", αφότου κέρδισε τον πολύ sought-after τίτλο ελίτ. Την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2006, μια επιτροπή μπλε-κορδελλών ανήγγειλε τα αποτελέσματα της Γερμανία-ευρείας πρωτοβουλίας τελειότητας για την προώθηση της κορυφαίων πανεπιστημιακών έρευνας και της εκπαίδευσης, που ονομάζει το πανεπιστήμιο του Μόναχου (LMU) ως μεγαλύτερο νικητή του προγράμματος. Η απόφαση κατάστησε σαφές ότι το Πανεπιστήμιο του Μόναχου είναι το καλύτερο πανεπιστήμιο στη Γερμανία. Η επιτροπή, που αποτελείται από το γερμανικό ερευνητικό ίδρυμα και το γερμανικό Συμβούλιο επιστήμης, έχει αποφασίσει ότι το Πανεπιστήμιο του Μονάχου θα λάβει τη χρηματοδότηση και για τους τρεις τομείς που καλύπτονται από την πρωτοβουλία: ένα διαβαθμισμένο σχολείο, τρία "τελειότητα συγκεντρώνεται" και γενική χρηματοδότηση για τη "μελλοντική έννοια" του πανεπιστημίου.
[Επεξεργασία] Πανεπιστημιούπολη
Το Πανεπιστήμιο του Μονάχου δεν είναι ένα κλασική πανεπιστημιούπολη, αλλά εκτείνεται σε διάφορες περιοχές της πόλης του Μονάχου. Υπάρχουν δύο κύριες περιοχές: το κέντρο, όπου βρίσκεται το ιστορικό κεντρικό κτίριο , το LMU-Hauptgebäude, το οποίο φιλοξενεί διάφορες σχολές, αμφιθέατρα και σεμιναριακούς χώρους, το Audimax (το μεγαλύτερο αμφιθέατρο) καθώς και διάφορες σχολές και περαιτέρω πανεπιστημιακά κτίρια και την περιοχή Großhadern, όπου βρίσκονται κυρίως οι Ιατρικές Σχολές καθώς και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο (γερμ. Universitätsklinikum München. Επίσης υπάρχουν εγκαταστάσεις στο κοντινό Großhadern/Martinsried .
[Επεξεργασία] Οργάνωση
Το Πανεπιστήμιο του Μονάχου υπάγεται στο γερμανικό ομόσπονδο κρατίδιο της Βαυαρίας. Τα μαθήματα γίνονται στη γερμανική γλώσσα, αν και υπάρχουν ορισμένα μεταπτυχιακά προγράμματα στην αγγλική. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εισαγωγή μη γερμανόφωνων φοιτητών είναι η επιτυχής έκβαση της εξέτασης γλώσσας DSH.
Το Πανεπιστήμιο του Μονάχου είναι διαιρεμένο σε 18 σχολές:
01 Καθολικής Θεολογίας
02 Ευαγγελικής Θεολογίας
03 Νομικής
04 Διοίκησης Επιχειρήσεων
07 Ιατρικής
08 Κτηνιατρικής
09 Ιστορίας & καλλιτεχνικών
10 Φιλοσοφίας
11 Ψυχολογίας & Παιδαγωγικής
12 Πολιτισμού & κουλτούρας
13/14 Φιλοσοφική Σχολή
15 Κοινωνιολογίας
16 Μαθηματικών, Στατιστικής & Πληροφορικής
17 Φυσικής
18 Χημείας & Φαρμακευτικής
19 Βιολογίας
20 Γεωλογίας
[Επεξεργασία] Γνωστοί διδάσκοντες και απόφοιτοι
- Μαξ Πλανκ, Γερμανός φυσικός.
- Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄, 265ος Πάπας, Επίσκοπος Ρώμης.
- Μπέρτολτ Μπρεχτ, Γερμανός δραματουργός και ποιητής.
- Konrad Adenauer, πρώτος καγκελάριος Γερμανίας
- Valdas Adamkus, Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Λιθουανίας
- Karl Carstens, Πρόεδρος της Γερμανίας (1979 - 1984)
- Gustav Walter Heinemann, Πρόεδρος της Γερμανίας (1969 - 1974)
- Roman Herzog, Πρόεδρος της Γερμανίας (1994 - 1999)
- Theodor Heuss , Πρόεδρος της Γερμανίας (1949 - 1959)
- Rainer Maria Rilke , Γερμανός ποιητής
- Γκέοργκ Ωμ, Γερμανός φυσικός.
[Επεξεργασία] Έλληνες απόφοιτοι
- Ντόρα Μπακογιάννη, Υπουργός Εξωτερικών.
- Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, Έλληνας μαθηματικός που διακρίθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο.
- Nίκος Δήμου, συγγραφέας
- Αθανάσιος Λαβίδας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου Lavipharm.
- Μιχαήλ Σταθόπουλος, Υπουργός Δικαιοσύνης.
- Εμμανουήλ Κριάρας, κορυφαίος Έλληνας φιλόλογος
- Πατριάρχης Βαρθολομαίος, 270ος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης, διάδοχος του Αποστόλου Ανδρέα
- Άννα Πουσκούρη-Reiche, Διοικητικό Συμβούλιο της INTRACOM HOLDINGS.
- Νικολίτσα Γεωργοπούλου -Λιαντίνη, Καθηγήτρια Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών
[Επεξεργασία] Βραβευθέντες με Νομπέλ
- Χάιζενμπεργκ , (Φυσικής, 1932).
- Adolf von Baeyer, (Χημείας, 1909)
- Hans Bethe, (Φυσικής, 1967)
- Gerd Binnig, (Φυσικής, 1986)
- Günter Blobel, (Ιατρικής, 1999)
- Konrad Emil Bloch, (Ιατρικής, 1964)
- Eduard Buchner, (Χημείας, 1907)
- Peter Debye, (Χημείας, 1936)
- Ernst Otto Fischer, (Χημείας, 1973)
- Hans Fischer, (Χημείας, 1930)
- Karl von Frisch, (Ιατρικής, 1973)
- Theodor W. Hänsch, (Φυσικής 2005)
- Gustav Hertz, (Φυσικής 1926)
- Wolfgang Ketterle, (Φυσικής 2001)
- Hans Adolf Krebs, (Ιατρικής, 1953)
- Richard Kuhn, (Χημείας, 1938)
- Max von Laue, (Φυσικής, 1914)
- Otto Loewi, (Ιατρικής, 1936)
- Feodor Lynen, (Ιατρικής, 1964)
- Wolfgang Pauli, (Φυσικής, 1945)
- Μαξ Πλανκ, (Φυσικής 1918)
- Βίλχελμ Ρέντγκεν, (Φυσικής, 1901)
- Bert Sakmann, (Ιατρικής, 1991)
- Johannes Stark, (Φυσικής, 1919)
- Heinrich Wieland, (Χημείας, 1927)
- Wilhelm Wien, (Φυσικής 1911)
- Richard Willstätter, (Χημείας, 1915)
