Σεξισμός
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο σεξισμός θεωρείται κοινώς η διάκριση εναντίον ανθρώπων βασισμένη στο φύλο τους ή τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό παρά στα ατομικά τους λάθη, αλλά μπορεί επίσης να αναφέρεται οποιαδήποτε ή σε όλες τις διαφοροποιήσεις που βασίζονται στο φύλο ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Ο σεξισμός μπορεί να αναφέρεται σε τρείς λεπτά διαφοροποιημένες πίστεις ή συμπεριφορές:
- Την πίστη πως το ένα φύλο είναι ανώτερο του άλλου
- Την πίστη πως οι άντρες και οι γυναίκες είναι πολύ διαφορετικοί και ότι αυτό πρέπει να αντανακλάται έντονα στην κοινωνία, τη γλώσσα, τα σεξουαλικά δικαιώματα, και το νόμο.
- Μπορεί επίσης να αναφέρεται απλά στο μίσος απέναντι στις γυναίκες (μισογυνισμό) ή λιγότερο κοινά, μίσος απέναντι στους άντρες (μισανδρισμός)
Τα σεξιστικά πιστεύω είναι ένα είδος υλομορφισμού, που υποστηρίζει πως τα άτομα μπορούν να κατανοηθούν (και συχνά κριθούν) με βάση τα χαρακτηριστικά της ομάδας στην οποία ανήκουν – στην περίπτωση αυτή την ομάδα του φύλου τους (ανδρική ή γυναικεία). Αυτό υποθέτει πως όλα τα άτομα ανήκουν καθαρά σε μία κατηγορία «αρσενικού» ή «θυληκού».
Ο σεξισμός εναντίον των γυναικών αποκαλείται συχνά σωβινισμός, αν και ο σωβινισμός είναι στην πραγματικότητα ένας ευρύτερος όρος για κάθε ακραία και άλογη τυφλή αφοσίωση εκ μέρους μιας ομάδας στην οποία κάποιος ανήκει, ιδιαίτερα όταν η τυφλή αυτή αφοσίωση εμπεριέχει μοχθηρία και μίσος έναντι μιας αντίπαλης ομάδας.
Αν και η θεωρία πως οι γυναίκες είναι ανώτερες των αντρών είναι επίσης σεξισμός, μόνο στα πρόσφατα χρόνια άρχισε να αναπτύσσεται ενημερότητα αυτού του «αντίστροφου σεξισμού» στον δημόσιο διάλογο.
Μερικές μορφές σεξουαλικής διάκρισης είναι παράνομες σε πολλές χώρες, αλλά σχεδόν όλες οι χώρες έχουν νόμους που παρέχουν ειδικά δικαιώματα, προνόμια ή ευθύνες στο ένα φύλο.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Γλώσσα
Έχει επιχειρηματολογηθεί πως η γλώσσα παίζει ρόλο στον σεξισμό, αν και υπάρχει διάλογος στο κατά πόσο μία συγκεκριμένη γλώσσα προκαλεί σεξισμό ή αν ο σεξισμός προκαλεί τη δημιουργία μιας συγκεκριμένης γλώσσας. Στο πιο συνηθισμένο επίπεδο, τα σεξιστικά αστεία παίζουν μέρος στα νούμερα πολλών κωμικών, αντρών και γυναικών. Άλλο ένα παράδειγμα είναι η μη-σεξιστική γλώσσα – η αποφυγή επαγγελματικών τίτλων εξειδικευμένων ανάλογα με το φύλο, μη-παράλληλη χρήση, και άλλες χρήσεις που θεωρούνται από κάποιους ως σεξιστικές. Οι αντίπαλοι τέτοιων ιδεών τις απορρίπτουν θεωρώντας πως «η πολιτική ορθότητα έχει τρελαθεί.»
[Επεξεργασία] Σχέση του σεξισμού με την ομοφοβία
Μερικοί θεωρητικοί των φύλων ερμηνεύουν το γεγονός πως οι σχέσεις μεταξύ αντρών προκαλούν συχνά εντονότερες αντιδράσεις στους ομοφοβικούς απ’ό,τι οι σχέσεις μεταξύ γυναικών (λεσβιακές) πως σημαίνει ότι το ομοφοβικό άτομο αισθάνεται απειλούμενο από την παρατηρούμενη ανατροπή του παραδείγματος φύλων στην σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ αντρών. Παραθέτοντας τον D. A. Miller, «το μόνο αναγκαίο περιεχόμενο της ανδρικής ετεροφυλοφιλίας δεν είναι μια επιθυμία για γυναίκες, αλλά η άρνηση της επιθυμίας για άνδρες». Και ο Miller συνεχίζει, αυτή η αναγκαία άρνηση είναι τέτοια που «οι ετεροφυλόφιλοι άντρες ακλόνητα χρειάζονται τους ομοφυλόφιλους άντρες, τους οποίους βιαίως στρατολογούν (ως αντικείμενο των επιθέσεών τους ή, σε καλύτερους κύκλους, των αστείων τους) για να εισέλθουν σε μια πόλωση που εξορκίζει την “γυναίκα” στον άντρα, απονέμοντάς την σε μια τάξη αντρώνπου μπορούν να θεωρηθούν πως δεν είναι καθόλου “άντρες”.» (Thomas 2000)Βλέπουν τον λόγο που η ανδρική ομοφυλοφιλία τυγχάνει χειρότερης αντιμετώπισης απ’ό,τι η γυναικεία ομοφυλοφυλία ως σεξιστικό ως προς την υποβόσκουσα πίστη πως οι άντρες είναι ανώτεροι των γυναικών και επομένως ένας άντρας που «αντικαθιστά» τη γυναίκα με άλλον άντρα σε μια σεξουαλική πράξη υποβάλλει τον εαυτό του σε κατωτερότητα.
[Επεξεργασία] Σχέση του σεξισμού με την πορνογραφία
Υπάρχει η άποψη πως η πορνογραφία είναι μια μορφή σεξισμού, γιατί συνήθως στα πορνογραφικά θεάματα ο ρόλος της γυναίκας περιορίζεται σ’αυτόν του «αντικειμένου ευχαρίστησης» του άνδρα θεατή. Μία εκπρόσωπος αυτής της άποψης είναι η γερμανίδα φεμινίστρια Alice Schwartzer. Έχει αναδείξει το θέμα συνεχώς από τη δεκαετία του ’70, ιδιαίτερα στο φεμινιστικό περιοδικό “Emma”.
