Σολότλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στη μυθολογία των Αζτέκων και των Τολτέκων, ο Σολότλ ή Σοκότλ (Xolotl) ήταν θεός του κεραυνού και ψυχοπομπός, συνόδευε δηλαδή τους νεκρούς κατά το ταξίδι τους στη Μικτλάν.

Ο Σολότλ ήταν επίσης θεός της φωτιάς και της κακοτυχίας. Ήταν δίδυμος αδερφός του Κετζαλκοάτλ, γιος της Κοατλίκουε. Φρουρούσε τον ήλιο, όταν περνούσε τον Κάτω Κόσμο το βράδυ, ενώ δημιούργησε την ανθρωπότητα κι έφερε τη φωτιά από τον κόσμο των νεκρών.

Ο Σολότλ συνήθως απεικονίζεται σαν σκελετός ή σαν άνθρωπος με κεφάλι σκύλου, καθώς το όνομά του στη γλώσσα Ναχουάτλ μπορεί να σημαίνει και σκύλος.

	Μυθολογία Αζτέκων
	Θεότητες: Κετζαλκοάτλ | Κοατλίκουε | Μικτλαντεκούχτλ | Σίπε Τοτέκ | Σολότλ | Σοτσιπίλλι | Τεζκατλιπόκα | Τλάλοκ | Τλόκουε Ναχουάκουε | Τσαλτσιουχτλίκουε | Τσαντίκο | Τσικομεκοάτλ | Χουεχουετεότλ | Χουϊτζιλοπότστλι
	Τοποθεσίες: Μικτλάν | Τενοτστιτλάν | Τλαλοκάν
	Μύθοι: Μύθος των πέντε ηλίων