Συνθήκη ειρήνης 1468
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Συνθήκη Ειρήνης 1468 είναι η δεύτερη αρχαιότερη συνθήκη που αφορούσε ελλαδικό χώρο αμέσως μετά την Πτώση της Κωνσταντινούπολης και ύστερα από την Συνθήκη Νάξου. Η συνθήκη αυτή συνάφθηκε όπως και η προηγούμενη μεταξύ της Γαληνότατης Δημοκρατίας της Βενετίας και του Μωάμεθ Β΄ το 1468 και αφορούσε κυρίως τα κάστρα και κάποιες περιοχές της Πελοποννήσου.
Συγκεκριμένα συνάφθηκε με βάση το καθεστώς που είχε δημιουργηθεί μέχρι το έτος εκείνο. Από τα 122, συνολικά, κάστρα της Πελοποννήσου παρέμειναν στη κατοχή των Βενετσάνων μόνο τα 26, ενώ περισσότερα από 40 ήταν ήδη καταστραμένα. Σε 50 εκ των υπολοίπων με την συνθήκη αυτή υψώθηκε η σημαία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας μεταξύ των οποίων και στο παλαιό βενετσάνικο κάστρο στο Γεράκι Λακωνίας.
Παράλληλα η Βενετία διατήρησε όλες τις παλαιές κτήσεις της, εκτός από το Άργος, συνεχίζοντας να διατηρεί κατοχή και εξουσία στη Μάνη και στη Μονεμβάσια καθώς και στην Εύβοια.