Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti
Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου

Εθνικός ύμνος: İstiklâl Marşı

Επίσημες γλώσσες

Τουρκικά

Πρωτεύουσα

Λευκωσία

Πολίτευμα
Πρόεδρος
Πρωθυπουργός

Δημοκρατία
Μεχμέτ Αλί Ταλάτ

Φερντί Σαμπίτ Σογιέρ

Ανεξαρτησία
Ανακήρυξη της Δημοκρατίας

15 Οκτωβρίου 1983

Έκταση
– Σύνολο
– % νερό

3.355 km²
1.3%

Πληθυσμός
– Σύνολο (2003)
– Πυκνότητα

264,172

86.2/ km²

Νόμισμα

Νέα Τουρκική Λίρα⁽¹⁾

Ζώνη ώρας

UTC +2

Internet TLD

.nc.tr ⁽²⁾

Κωδικός κλήσης

+90 392 ⁽²⁾

(1). Από 1 Ιανουαρίου 2005, η Νέα Τουρκική Λίρα (Yeni Türk Lirası) αντικατέστησε την παλιά Τουρκική Λίρα.

(2). Ανεπίσημο, μέσω Τουρκίας (χωρίς διεθνή αναγνώριση)

Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου 1974, η Τουρκία κατέχει το 37% περίπου του νησιού. Εκεί είχε εγκαταστήσει μια διοίκηση που της ήταν υποτελής. Στις 15 Νοεμβρίου 1983 η διοίκηση αυτή ανακήρυξε τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου ανεξάρτητο κράτος.

Η αυτοονομαζόμενη "ΤΔΒΚ" (Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου) δεν αναγνωρίστηκε από κανένα άλλο κράτος, εκτός από την κατοχική δύναμη, την Τουρκία.

Η αυθαίρετη αυτή ανακήρυξη ανεξαρτησίας, πάνω σε μια περιοχή που κατείχετο στρατιωτικά από μια άλλη χώρα, δεν έγινε δεκτή ούτε από τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία καταδίκασαν την ενέργεια αυτή με τα Ψηφίσματα 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας, και την κήρυξαν νομικά άκυρη. Ζήτησαν επίσης την άμεση ανάκλησή της, και παράλληλα προέτρεψαν όλα τα κράτη να μην την αναγνωρίσουν. Όπως αναφέρθηκε, καμία χώρα του κόσμου, εκτός από την Τουρκία, δεν αναγνώρισε το καθεστώς αυτό.

Εκτός από τα Ηνωμένα Έθνη, την ανακήρυξη ανεξαρτησίας δεν αναγνώρισε και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Με την απόφασή του στην υπόθεση της Τιτίνας Λοϊζίδου, το Ε.Δ.Α.Δ. αποφάσισε πως, λόγω της παρουσίας 30.000 Τούρκων στρατιωτών στο νησί, η διοίκηση στα κατεχόμενα από την Τουρκία εδάφη της Κύπρου είναι μια υποτελής στην Τουρκία διοίκηση και πως η Τουρκία ευθύνεται για τις πράξεις και παραλείψεις της (τουλάχιστον στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων) (σκέψεις 56-57).