Φαλκονέρα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ακατοίκητη νησίδα (βραχονησίδα) του Νοτίου Αιγαίου, στο Μυρτώο Πέλαγος, και που απέχει 42 μίλια ΒΔ. από το Ακρωτήριο Μαλέας και 25 μίλια ΔΒΔ. από τη Νήσο Μήλος. Βρίσκεται ακριβώς επί των διεθνών θαλάσσιων γραμμών Μαλέα – Σμύρνης και Πειραιά – Χανίων, εξ αυτού και θεωρείται λίαν σημαντική στη Ναυσιπλοΐα αλλά και αρκετά επικίνδυνη ιδίως για τα ιστιοφόρα «εν γαλήνη και άπνοια» λόγω των παρ΄ αυτής ισχυρών ρευμάτων.

Στην ανατολική άκρα της νησίδας που ονομάζεται «Παναγιά των ρευμάτων» φέρεται φάρος αυτόματος φωτοβολίας 23 μιλίων. Το 1941 το φάρο αυτό ανατίναξαν οι Γερμανοί όπου και ακολούθησαν πολλά ναυάγια. Μετά την απελευθέρωση ο φάρος επισκευάσθηκε και αποκαταστάθηκε η λειτουργία του.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π. μετά τη καταστροφή του φάρου μια μεγάλη νηοπομπή αποτελούμενη από 22 πλοία που διεύθυνε Άγγλος Ναύαρχος τη νύκτα στις 18 Ιανουαρίου 1941 εκλαμβάνοντας τη Φαλκονέρα για τη Μήλο λίγο έλειψε να συντριβεί επ΄ αυτής και που αποφεύχθηκε χάρις στη σωστική παρέμβαση των Ελλήνων Πλοιάρχων του τότε Β.Ν. Παναγιώτου και Μεζεβύρη.

Στις 8 Δεκεμβρίου του 1966 στη θαλάσσια περιοχή της Φαλκονέρας σημειώθηκε το πολύνεκρο ναυάγιο του Πορθμείου Ηράκλειον όπου χάθηκαν 273 ψυχές.