Noir Désir

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι Noir Désir στο εξώφυλλο του γαλλικού περιοδικού Les Inrockuptibles.

Οι Noir Désir (Μαύρο Πάθος) είναι ένα δημοφιλές γαλλικό ροκ συγκρότημα, ανενεργό τα τελευταία χρόνια μετά από μια τραγική τροπή στη ζωή του τραγουδιστή τους Bertrand Cantat.

[Επεξεργασία] Ιστορικό

Το συγκρότημα πρωτοσχηματίστηκε το 1980 από τον Bertrand Cantat και τον κιθαρίστα Serge Teyssot-Gay, συμφοιτητές σε κολλέγιο στο Μπορντώ. Λίγους μήνες αργότερα προστέθηκε ο ντράμερ Denis Barthe και η σύνθεση συμπληρώθηκε με τον μπασίστα Vincent Leriche. Το 1982 o Serge Teyssot-Gay άφησε το συγκρότημα για να δημιουργήσει το ντουέτο B.A.M. και στη θέση του ήρθε ο μπασίστας Frédéric Vidalenc. Με την επιστροφή του Teyssot το 1985, η σύνθεση σταθεροποιήθηκε στους Bertrand Cantat, Denis Barthe, Serge Teyssot-Gay και Frédéric Vidalenck για τα επόμενα δέκα χρόνια. Στη μέχρι τότε πορεία του, το γκρουπ έγινε γνωστό σαν μέρος της underground σκηνής της πόλης, παίζοντας πανκ και new wave, χωρίς ωστόσο ηχογραφήσεις.

Το πρώτο τους άλμπουμ, το μίνι Lp Où veux tu qu'je r'garde? κυκλοφόρησε το 1987, ενώ το επόμενο, Veuillez rendre l'âme (à qui elle appartient), που κυκλοφόρησε το 1989, τους έκανε αρκετά γνωστούς, ιδιαίτερα για το κομμάτι Aux Sombres Héros de l'Amer, κάτι που δεν άρεσε στους ίδιους, αφού δεν ήθελαν να γίνουν εμπορικό συγκρότημα. Παρόλα αυτά περιοδεύουν στη Γαλλία, αλλά και στη Σοβιετική Ένωση και τον Καναδά. Το επόμενο άλμπουμ Du ciment sous les plaines, που κυκλοφορεί αρχές του 1991, σηματοδοτεί μια στροφή σε πιο μαύρη ατμόσφαιρα και πιο άγριο ήχο, μαζί με διάθεση για πολιτική και κοινωνική κριτική. Γίνονται πλατιά γνωστοί και περιοδεύουν σε πολλά μέρη ανά τον κόσμο, ενώ στο τέλος του χρόνου κυκλοφορεί σε ανάλογο ύφος και θεματολογία και το LP Tostaky. Η ένταση και το πάθος της περιοδείας που ακολούθησε (και που έδωσε το υλικό για το ζωντανό άλμπουμ Deus Irae του 1994) στέλνει τον Cantat στο νοσοκομείο για εγχείρηση στις φωνητικές χορδές κι ακολουθεί μια περίοδος σχετικής απραξίας.

Οι Noir Désir επιστρέφουν το 1996 με το άλμπουμ 666667 Club και τον Jean-Paul Roy στη θέση του Vidalenc κι αρχίζει μια νέα περίοδος επιτυχίας, που αυτή τη φορά επεκτείνεται και στο mainstream. Το 1998 κερδίζουν το βραβείου του συγκροτήματος της χρονιάς για το τραγούδι τους L'Homme pressé, όμως αρνούνται να παραστούν στη βράβευση. Η περιοδεία που ακολούθησε το άλμπουμ κατέληξε σε δεύτερη εγχείρηση για τον Cantat, κι έτσι οι εμφανίσεις του αραίωσαν. Συνέχισαν όμως να εμφανίζονται σε φεστιβάλ κατά της παγκοσμιοποίησης και του ρατσισμού, ενώ διοργάνωσαν και το φεστιβάλ "Μια μέρα στο Μπορντώ".

Στο σημείο αυτό οι Noir Désir ήταν το πιο δημοφιλές ροκ συγκρότημα της Γαλλίας, μια θέση που θεωρείται ότι κατέχουν μέχρι σήμερα. Οι εμπνευσμένοι στίχοι του Cantat, επηρεασμένοι από τη Γαλλική λογοτεχνία αλλά και από την πολιτική και κοινωνική κατάσταση, και ντυμένοι με μια μουσική που χαρακτηρίζεται από έμπνευση αλλά και πολυμορφία, καθώς δανείζεται από το πανκ, το ροκ, τη γαλλική παράδοση πολλές φορές αλλά και την ηλεκτρονική και έθνικ μουσική, στην οποία έκαναν στροφή αργότερα, τους δίνουν μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα γαλλικά αλλά και γενικότερα τα ευρωπαϊκά συγκροτήματα. Η διάθεσή τους για κοινωνική κριτική και η συνεπής στάση τους απέναντι στις θέσεις τους και τη μουσική τους, παρά την επιτυχία τους, τους έκανε πολύ δημοφιλείς στη γαλλική νεολαία.

Επόμενη κυκλοφορία το One Trip/One Noise με ρεμίξ τραγουδιών τους και η συλλογή En route pour la joie. Το 2001 κυκλοφορούν το δίσκο Des visages des figures, στον οποίο συμμετέχουν αρκετοί προσκεκλημένοι. Το τραγούδι τους Le Vent nous portera στο οποίο συμμετέχει ο Μάνου Τσάο φτάνει στο νούμερο 3 των charts της Γαλλίας αλλά κάνει αρκετή επιτυχία και στο εξωτερικό.

Στις 1 Αυγούστου 2003 στο Βίλνιους της Λιθουανίας, ο Cantat χτύπησε τη φίλη του ηθοποιό Μαρί Τρεντινιάν κατά τη διάρκεια ενός καυγά και ενώ ήταν μεθυσμένος, με αποτέλεσμα αυτή να πεθάνει μερικές μέρες αργότερα. Ο Cantat δικάστηκε και καταδικάστηκε, στις 29 Μαρτίου 2004, από Λιθουανικό δικαστήριο σε φυλάκιση οκτώ χρόνων. Εκτίει την ποινή του σε μια φυλακή κοντά στην Τουλούζη.

Το συγκρότημα παραμένει έκτοτε ανενεργό, χωρίς να αποκλείονται σκέψεις για επιστροφή όταν τελειώσει η ποινή του Cantat. Τα εναπομείναντα μέλη κυκλοφόρησαν το 2005 τη συλλογή Noir Désir en public και το DVD Noir Désir en images, στη δημιουργία των οποίων συμμετείχε και ο Cantat. Τα υπόλοιπα μέλη επίσης έγραψαν τη μουσική για την ταινία Enfermés Dehors του 2006.