Bonifacio la 4-a
El Vikipedio
| Bonifacio la 4-a | |
|---|---|
 |
|
| Naskonomo | Nekonata |
| Komenco de pontifiko | 15-an de septembro 1608 |
| Fino de pontifiko | 12-an de novembro 607 |
| Antaŭulo | Bonifaco la 3-a |
| Sekvanto | Diodono |
| Dato de naskiĝo | nekonata |
| Loko de naskiĝo | Valenio |
| Dato de morto | 25-an de majo 615 |
| Loko de morto | Romo? |
Bonifacio la 4-a (* nekonate, en Valenio (Abrucoj); † la 25-an de majo 615 en Romo?)
Bonifacio estis filo de kuracisto. Li estis monaĥo en la benediktana ordeno, sed pri lia teologia klerigado oni scias nenion detalan. Li eniris la servon de la papo, kaj papo Gregoro la 1-a donis al li la oficon de dispensisto (dispensator). La 15-an de septembro (laŭ aliaj informoj la 25-an de aŭgusto) 608 Bonifacio fariĝis posteulo de la papo Bonifacio la 3-a, mortinta la 12-an de novembro 607.
Al liaj amikaj rilatoj kun imperiestro Foko de la Orientromia imperio estas dankende, ke la eklezio ricevis kiel donacon la Panteonon, rondan konstruaĵon konsekritan al la dia patrino Kibela kaj al ĉiuj dioj, kaj povis konsekri ĝin al la dipatrino kaj al ĉiuj martiroj. Bonifacio ordonis la transporton de 28 ĉaroplenojn da ostaroj el la katakomboj de Romo en la novan preĝejon. Samtempe li fondodonacis al la kristanaro la feston Ĉiujsanktuloj.
Dum sia pontifikeco Bonifacio penis zorgi por la reguligo de la ekleziaj ritoj de la angla eklezio kaj de la misiado en Anglio. Krome li flegis bonajn rilatojn al la gaŭla eklezio.
Lia memortago estas la 8-a de majo.
