Géza la 2-a
El Vikipedio
Géza la 2-a (n. 1130 – m. 13-a de majo 1162) estis reĝo de Hungario (regis 1141–62). Lia patro estis (blinda) Béla la 2-a, dum lia patrino estis serba princino Ilona. Dum lia regado setliĝis la saksoj en Transsilvanion kaj la Szepesség.
Li surtroniĝis kiel infano, anstataŭ li regis lia patrino kaj onklo Belus (filoj de Uroš la 1-a, serba grandĵupano). Dum lia regado, lin defiis pluraj tron-aviadantoj, kiel Boris (Boriĉ; vivis ĉ. 1114 – ĉ. 1154), onidira filo de Kolomano, kiu dufoje militiris sensukcese - kun germana helpo - kontraŭ Hungario (1146, 1147). Fratoj de Géza, Stafano (1157) kaj Ladislao (ĉ. 1160) provis komploton kontraŭ li, sed fine ili ambaŭ fuĝis en Bizancon.
Géza faris aktivan eksteraferan politikon, li intervenis en la rusa konfliktoj (1144, 1148–52), apogante lian bofraton, volhinian (poste kijevan) dukon Izjaslav-on. Ekde 1149, li venis en konflikton kun Bizanco, li apogis la serbojn, batalantajn por la sendependeco. Li kontraktis fine en 1155 pri paco, kiun oni plilongigis en 1161 je plua 5 jaroj.
la hunagar armeo militiris okcidente jam en 1146 kaj apud la rivero Fischa venkis la aŭstran limgrafon Jasomirgott Henrik (11-an de septembro 1146).
Géza apogis en la konflikto inter la papo kaj la imperiestro komence la imperiestron, poste la papon kaj eĉ abdikis pri rajto de la investituro (1161).
Lia edzino, Eufrozina estis filino de la kijeva grandduko kaj ili havis 7 infanojn, inter ili la plia posta Stefano kaj Béla la 3-a.
