Jacques de Molay
El Vikipedio
Jacques de Molay, (* ĉ. 1243, † 19-a de marto 1314) estis la lasta grandmajstro de la templanoj.
Lia patro estis la burgunda nobelulo Jean der Longwy, patrino estis filino de Siro de Rahon. Ĉar multaj nomoj porats la nomon Molay, oni supozas la naskiĝlokon Molay en Bistum Besançon.
Li aniĝis al templanoj en 1265 en Beaune. La inican feston gvidis Ymbert de Peraudo kaj Amalric de Ruppe.
Li estis nomumita en 1285 al Komtur de Akkon, kaj aperas en 1290 en Kipro kaj partoprenas en defendo de Akkon en 1291.
Li esprimis en 1291 - okaze de templana kunveno – sian malkonseton pri la internaj statoj de la ordeno kaj deziris tion ŝanĝi. Ekde 1294 li estis ĉefo de Templanoj.
En la templa proceso de 1307 oni turmentis lin kaj la falsaj konfesoj oni juĝis lin je dumviva prizono. Post kiam li retiris la konfesojn, oni bruligis lin en 1314 en Parizo sur ŝtiparo. (oni supozas, ke la mortotuko de Torino kovris lin post la turmentado.
Sur la ekzekuta loko troviĝas hodiaŭ modesta memortabuleto (okcidenta parto de Pont Neuf sur Île de la Cité en Parizo; la plakedo troviĝas ĉe piedo de la ponto, ĉe la muro kontraŭ al enirejo al parko, sur la okcidenta pinto de la insulo.
 |
 |
 |
