Max Frisch
El Vikipedio
Max Frisch [maks friŝ] (naskiĝis la 15-an de majo de 1911 en Zürich, mortis la 4-an de aprilo de 1991 en Zürich) estis svisa verkisto de germanlingva literaturo.
Studinte germanistikon de 1931 ĝis 1933, li dum ioma tempo estis ĵurnalisto. De 1936 ĝis 1941 li studis arkitekturon, kiun li finis per diplomo. Ĝis 1954 li laboris ĉefe kiel arkitekto, sed ekde 1954 li dediĉis sin plene al la verkado.
Lia verkaro temas antaŭ ĉio pri nuntempaj problemoj: kontraŭjudismo, antaŭjuĝoj kaj la trovado de la propra identeco. Max Frisch gajnis inter alie la renoman Georg-Büchner-Preis (1958).
[redaktu] Famaj verkoj:
- J'adore ce qui me brûle oder Die Schwierigen (romano, 1943)
- Nun singen sie wieder (dramo, 1945)
- Santa Cruz (dramo, 1946)
- Die chinesische Mauer (dramo, 1947)
- Tagebuch 1946-1949 (taglibro, 1950)
- Don Juan oder Die Liebe zur Geometrie (dramo, 1953)
- Stiller (romano, 1954)
- Homo faber (romano, 1957)
- Andorra (dramo, 1961)
- Mein Name sei Gantenbein (romano, 1964)
- Wilhelm Tell für die Schule (eseo, 1971)
- Tagebuch 1966-1971 (taglibro, 1972)
- Montauk (rakonto, 1975)
- Blaubart (rakonto, 1982)
- Schweiz ohne Armee? (eseo, 1989)
