آیت‌الله
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آیت‌الله (به معنی: نشانه خدا) درجه ای است که به صورت لقب به روحانیون شیعه (آخوندها) داده می‌شود و از درجات رسمی در مدارس حوزوی شیعه نیست. این درجه از مراتب بالا در سلسله مراتب مذهبی شیعه (که درجات متعددی را شامل می شود) است .
القاب روحانیون اگرچه از نظر سلسله مراتب با یکدیگر متفاوت هستند، اما مرزبندی دقیق و رسمی (نظیر سازوکار اعطای لقب مثلاً مراسم خاص و ...) بین آن ها وجود ندارد و بیشتر از سوی طرفداران فرد باب می شود و مورد استفاده قرار می گیرد.
درجه آیت الله العظمی که از نظر سلسله مراتب روحانیون شیعه، عالی ترین لقب غیررسمی است، تنها به کسانی تعلق می گیرد که علاوه بر اجتهاد فقهی، مقلدان فراوانی نیز داشته باشند. به لحاظ فقهی، عنوان مرجع تقلید جامع الشرایط که بالاترین درجه فقهی شیعه است، تنها به روحانیونی تعلق دارد که در درجه آیت الله العظمی باشند.
