زبرهکاری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
زبرهکاری سبکی از معماری است که در آن ساختمانها کلآ با بتن زبره و بدون روکش و دیگر عناصر کاربردی و به عبارتی عریان و عاری از زینت اجرا میشوند. اصطلاح زبرهکاری (بروتالیسم) در ۱۹۵۴ در فرانسه و انگلستان برای توصیف این شیوه بکار رفت.
[ویرایش] منابع
مرزبان، پرویز و معروف، حبیب، فرهنگ مصور هنرهای تجسمی (معماری، پیکرهسازی، نقاشی)، ویرایش سوم، تهران: سروش ۱۳۷۷ خ.