غلامرضا روحانی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سید غلامرضا روحانی (21 اردیبهشت 1276 خورشیدی تا 8 شهریور 1364) شاعر طنز پرداز ایرانی است كه تخلص مستعار اشعار طنزش اجنه ميباشد. استاد محمدعلی جمال‌زاده او را رئيس طايفه فكاهی سرايان می‌نامد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] زندگی
پدرش ميرزا سيد شكرالله متخلص به آزادی و جدش ميرزا سيد محمد تفرشی متخلص به علی، از شاعران دوره قاجار بودند. غلامرضا روحانی در بیست و یكم اردیبهشت سال 1276 شمسی در مشهد به دنيا آمد. انتشار اشعارش در سال 1298 در حالی كه بیش از 22 سال از عمر وی نمی‌گذشت در جرائد و نشريات مختلف تهران از قبيل: گل زرد، اميد، نسيم شمال، ناهيد و توفيق آغاز گردید. در سال 1313 قسمتی از اشعار وی به نام طليعه فكاهیات روحانی به طبع رسید كه نظیر اینگونه اشعار فكاهی در دوره جدید ادبیات فارسی خیلی كم و بدین مایه و معیار دیده نشده بود. به مرور ایام اشعار سید غلامرضا روحانی مصدر الهام و سرمشق گرانبهایی برای جوانان با ذوق دیگر گردید بطوریكه امروز ایران دارای یك مكتب " فكاهی " منظوم است.
[ویرایش] بررسی آثار
سید غلامرضا روحانی با زبان طنز به بیان اوضاع اجتماعی دوران خود می پردازد و از دردهایی كه مردم ایران به آن مبتلا هستند از افیون، دخان، خرافات، متجددین دروغین، بی دانشی، درد زنان بی یاور، جهل و بیسوادی، جنگ، و تقلید از سیئات عالم غرب سخن می گوید و نجات ایران را در تحصیل علم و دانش ، دوری از سستی و تنبلی و ایمان واقعی میداند.
[ویرایش] کتاب شناسی
- طليعه فكاهیات روحانی, (1313),
- جلد اول كلیات اشعار و فكاهیات روحانی, اجنه (1343), انتشارات سنایی با مقدمه ای از سید محمدعلی جمال‌زاده
[ویرایش] پیوند به بیرون
- زندگی‌نامه و یک شعر از روحانی در وب‌گاه شورای گسترش زبان و ادبيات فارسی
- یک دوبیتی از روحانی در نوشته عمران صلاحی
[ویرایش] منابع
- مجله سروش - سال هفتم - شماره 308 - 20 مهرماه 1364 - خنده سازان و خنده پردازان به نوشته يكی از بزرگان اهل تميز
