فرسب
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فَرَسب عضو افقی نمایان در معماری باستانی است که روی سرستونها و زیر افریز (حاشیه افقی کتیبه) قرار دارد.
در معماری ایران باستان سر ستونهای چندگانهای (دالی (عقابی) ،گاودیس، و کله شیری) میساختند و روی این سر ستونها را با پالارها و سپس فرسب میپوشاندند.
[ویرایش] منبع
فرهنگ مصور هنرهای تجسمی نوشته پرویز مرزبان و حبیب معروف.