فضاپیمای کلمبیا
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فضاپیمای کلمبیا (به انگلیسی: Space Shuttle Columbia) نام یکی از فضاپیماهای سازمان هوانوردی و فضایی ملی آمریکا (ناسا) بود که در سال ۲۰۰۱ در بازگشت از ایستگاه بین المللی فضایی و در بیست و هشتمین ماموریت فضایی خود به همراه هفت فضانورد از کشورهای آمریکا، اسرائیل و هندوستان در حال بازگشت به جو زمین منفجر شد و تمام سرنشینان آن کشته شدند.
فضاپیمای کلمبیا نخستین شاتل فضایی مورد استفاده در ناوگان فضایی ناسا بود؛ و نخستین ماموریت فضایی خود را از ۱۲ تا ۱۴ آوریل ۱۹۸۱ (برابر با ۲۳ تا ۲۵ فروردین ۱۳۶۰ شمسی) با موفقیت به پایان رساند.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] تاریخچه
عملیات ساخت فضاپیمای کلمبیا در ابتدا به سال ۱۹۷۵ در پالمادله، در ایالت کالیفرنیا آغاز شد. نام‌گذاری فضاپیما به کشتی "کلمبیا" که در بستون نگهداری می‌شود بر‌می‌گردد. رابرت گری، کاپیتان کشتی، با "کلمبیا" به کاوش در قسمت‌های شمال غربی اقیانوس آرام پرداخت و بعدها با این کشتی زمین را دور زد و نام خود را به عنوان نخستین امریکایی که با کشتی‌رانی به دور زمین چرخیده است ثبت کرد. نام این شاتل همچنین به "کلمبیا"، نام ماژول فرماندهی آپولو ۱۱ نیز بر‌می‌گردد.
پس از عملیات ساخت، در ۲۵ مارس ۱۹۷۹ به پایگاه فضایی کندی منتقل شد تا برای نخستین پرتاب آماده شود. در ۱۹ مارس ۱۹۸۱ در خلال آماده‌سازی برای تست زمینی، پنج کارگر که با گاز نیتروژن مشغول پاکسازی بودند دچار اختناق شده و دو نفر از آنان جان خود را از دست دادند. این فضاپیما همیشه به عنوان مهمترین شاتل در ناوگان فضایی ایالات متحده به حساب می‌آمده است.
[ویرایش] جُستارهای وابسته
- ایستگاه بین‌المللی فضایی
- ایستگاه فضایی میر
- فضاپیمای دیسکاوری (آمریکا)
- فضاپیمای چلینجر (آمریکا)
- فضاپیمای آتلانتیس (آمریکا)
- فضاپیمای اندور (آمریکا)
- فضاپیمای سایوز (روسیه)
