لک
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
لَک قومی است ساکن غرب ایران و زيرمجموعه لركوچك يا فيلي . زبان این قوم شباهتهای زیادی با زبانهای کردی و لری دارد و اغلب آن را لهجهای از گویش جنوبی زبان کردی میداننددر حالي كه لكي خود يك زبان مستقل است. لکها در استانهای ایلام و کرمانشاه و لرستان و قزوين و همدان وتهران ساكنند.
مردم لک در پی مهاجرتها در بیرون از منطقه لکنشین زاگرس نیز یافت میشوند. برای نمونه روستای لکستان در آذربایجان شرقی و عدهای از ساکنان میانکاله و روستای زاغمرز از توابع بهشهر مازندران خود را لک میدانند.
[ویرایش] جستارهای وابسته
قوم لک همچنین در شهرهای الشتر نور اباد کوهدشت هرسین کنگاور صحنه شیروان وچرداول ودرهشهر ابدانان تویسرکان نهاوندکرمانشاه خرم اباد ساکنند.همچنین در کردستان عراق در خانقین کرکوک وبدره وموصل ساکنند.این قوم شاخه ای از کرد(ماد) است وقرابتهای نزدیکی با سایر لهجه های کردی دارد. الشتر شهری در شمال لرستان وشرق کرمانشاه وجنوب همدان است.این شهردارای 150000جمعیت است. ساکنان این شهر را کردهای لک و کلهرواندکی سوران تشکیل میدهد.این شهر همواره در طول تاریخ مورد توجه تاریخدانان و جغرافیدانان بوده است.به نظر مورخین و مستشرقین غربی این همان زادگاه گئوماتای مغ است که بر ضد داریوش هخامنشی قیام کرد.همچنمین این شهربه گمان زیاد همان نیسان باستانی است که محل پرورش اسبهای کورش هخامنشی بوده است.هم اکنون تعداد باسوادان این شهر نسبت به لرستان وغرب ایران از نظر مساحت وجمعیت بیشتر است.اثار باستانی مکشوفه از این شهر اکنون در موزههای سراسر جهان نگهداری میشود.اب وهوای این شهر سرد ومعتدل کوهستانی است.در این شهر قریب به 15 رودخانه در جریان است ودر قدیم برنج از محصولات این شهر بود.در اطراف این شهر رشته کوههای گرین قرار دارد که از کرمانشاه تا درود و ازنا کشیده شده اند.ازارتفاعات مهم گرین در این شهر چهل طفلان وکلان ومیشخوانی است.از دیگر زیباییهای این شهر رود کهمان است.درختان حاشیه این رود از زمان ساسانی باقی مانده اندگواهان زنده ی تاریخند.حاشیه این رودخانه به جرات میتوان گفت که قطعه ای بی نظیر از بهشت است.