مهندسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

مهندسی (پارسی سره: اندازیاری) کاربرد دانش برای رفع نیازهای بشری است. این امر از راه کسب دانش، ریاضیات و ورزیدگی عملی در طراحی اشیاء یا فرایندهای سودمند بدست می‌آید. کسانی که پیشه ایشان کارهای مهندسی است، مهندس نامیده می‌شوند.

[ویرایش] ریشه واژه

ریشه واژهٔ مهندس واژه فارسی اندازه است. این واژه در فارسی میانه به گونهٔ هندسه تلفظ می‌شده که پس از وام گرفته شدن این واژه از سوی عربی و صرف آن در یکی از بابهای آن زبان واژه مهندس به معنی اندازه گر از آن ساخته شده است. اما امروزه مهندس به کسی اطلاق می‌‌شود که به یکی از علوم مهندسی آشنا باشد و در میان عامه کسی که هندسه بداند را مهندس خطاب نمی‌کنند.

[ویرایش] وظایف یک مهندس

وظایف مهندسی بدین گونه‌اند که یک مهندس میبایست محدودیت‌های مربوطه را تشخیص دهد تا بتواند به دستاوردهای لازم برسد. محدودیت‌ها شامل منابع در دسترس، محدودیت‌های جسمانی یا فنی، آمادگی برای پیرایش‌ها یا افزایش‌های آینده، و دیگر عامل‌ها مانند نیازهای هزینه ای، ساخت‌پذیر بودن، و کاربردی بودن می‌‌باشد. با درک این محدودیت ها، مهندس، شناسه‌ها و مشخصات حدودی که یک شیء یا سامانه می‌تواند در چارچوب آن ساخته شود را مشخص کرده و ارائه می‌دهد. از اینرو ملاحظات بسیاری بر روی کار مهندسی تأثیر دارند.