موای تای
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
موای تای ( به تایلندی: มวยไทย ) به معنای مشت زنی تایلندی است و به همین جهت تای بوکس نیز خوانده می‌شود. این رشته ورزشی دارای قدمتی بیش از ۲۰۰۰ سال در کشورهای تایلند، برمه، کامبوج و مالزی می‌باشد. موای تای ورزش ملی تایلند و یکی از مهمترین سمبل‌های فرهنگی این کشور است. روز ۱۷ مارس در این کشور روز موای تای نامیده شده‌است.
موای تای یکی از سبکهای آزاد ورزش‌های رزمی است، مبارزات آن در رینگ برگزار می‌شود و از سوی بسیاری به عنوان خشن ترین ورزش رزمی یاد می‌شود.
تکنیک‌های مشت در موای تای شباهت زیادی به بوکس غربی دارند و وجود فنون گلاویزی این رشته را به کیک بوکسینگ و ساواته نزدیک ساخته‌است. به دلیل این شباهت‌ها بسیاری از ورزشکاران موای تای در مسابقات کیک بوکسینگ، کی ۱، و سانشو نیز شرکت می‌کنند.
بارزترین ویژگی موای تای فنون فراوانی است که با استفاده از زانو و آرنج اجرا می‌شوند.
