میدان نقش جهان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
میدان نقش جهان مجموعه بزرگی از ساختمان‌های دوره صفوی در شهر اصفهان در کشور ایران است.
پیش از آن‌که شهر اصفهان به پایتختی ایران صفوی برگزیده شود در این میدان باغی گسترده وجود داشته است بنام «نقش جهان». در دوره شاه عباس اول، آن باغ را تا حدود امروزی آن گسترش داده‌اند و در پیرامون آن مشهورترین و عظیم‌ترین بناهای تاریخی اصفهان مانند مسجد شاه (در ضلع جنوبی)، مسجد شیخ لطف‌الله (در ضلع شرقی)، عمارت عالی‌قاپو (در ضلع غربی) و سردر قیصریه (در ضلع شمالی) ساخته شده است. طول این میدان از شمال به جنوب بالغ بر ۵۰۰ متر و عرض آن حدود ۱۶۵ متر است.
این میدان در سدهٔ یازدهم هجری قمری (سدهٔ هفدهم میلادی) یکی از بزرگ‌ترین میدان‌های جهان بوده است و در دوره شاه عباس و جانشینان او محل بازی چوگان، رژهٔ ارتش، چراغانی، و محل نمایشهای گوناگون بوده است. دو دروازه سنگی چوگان از آن دوره هنوز در شمال و جنوب میدان از شکوه دیرین آن حکایت می‌کند.
شرح مفصل این میدان را جهانگردان نامدار اروپایی مانند شوالیه شاردن فرانسوی، تاورنیه، پی‌یترو دولاواله، سانسون، انگلبرت کمپفر و دیگران که در روزگار صفوی از پایتخت ایران دیدن کرده‌اند، بدست داده‌اند.
معمارچیره دست اصفهان استاد علی اکبر اصفهانی ساخت مسجد امام و عالی قاّّبو رابر عهده داشته است. بر در مسجد امام این "ماده تاریخ" نوشته شده است:
فکر تاریخ کرد راغب و گفت «شد در کعبه در صفاهان باز»
که با محاسبهٔ حروف ابجد مصراع دوم این شعر تاریخ اتمام ساخت این مسجد به دست می‌آید.
 مسجد شیخ لطف الله |
 میدان نقش جهان |
میدان نقش جهان در فهرست آثار میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
[ویرایش] منابع
- هُنرفَر، لطف‌الله. آشنایی با شهر تاریخی اصفهان
- وب‌گاه شهرداری اصفهان
