Valentiniano I

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Flavius Iulius Valentinianus, naceu en Cibalae, na Panonia Inferior no ano 321. Fillo de militar, tamén el se adicou as armas, onde chegou a destacar deica chegar a ser comandante en xefe das tropas romanas. En tempos de Xuliano, foi desterrado e alonxado dos centros de poder, politica exercida por este emperador. Coa subida o poder de Xoviano, este o chama de novo o seu caron e chega a ser comandante da guardia persoal do emperador. Cando este falece, Valentiniano atopabase en Niceia, na Bitinia, e os seus oficiais e tropas o nomean agustus.

Axiña nomea o seu irmán Valente coma colega, para o goberno da parte oriental do imperio.A xuntanza dos dous irmáns producese en Naissus, quedando a carrego de Valente os Balcanes, Grecia, Exipto e Asia Menor.Pronto tivo que facer fronte a primeira sublevación, a de Procopio, parente de Xuliano, que foi vencido en Thryatia, na Lidia no 366, desfacendo a sua armada e matando o sublevado.Pouco despois Valente tenta de chegar a un acordo de paz cos persas, que fora un encargo directo de Valentiniano

[editar] A Defensa do Imperio

Valentiniano tivo que lle facer fronte a numerosos intentos de invasions e sublevacions de parte dos pobos barbaros. Por unha banda, nun principio tivo a sua corte en Treveris, para desplazarse despois a Milán, para estar mais perto do teatro de operacions militares. Despois de pacificar o norde de Italia, fortificar a zona de Basilea, na actual Suiza, centra o seu cuartel en Paris, xa que os alamáns tentaban a invasión. De xeito inesperado, estes invaden a Galia e asolan a cidade de Mogontiacun, a actual Maguncia. As loitas contra estes o levan a vencelos en Solicinium, pero esta vitoria non foi definitiva, e chegou a un acordo de paz e concordia co rei dos alamanes, Macriano, que dende entón se convirte en fiel aliado dos romanos. Entón Valentiniano se adica a fortalecer a zoa do Rhin mediante a construcción de acuartelamentos.

Tamén en esa epoca, os ataques de piratas na zoa da Galia foron constantes par parte das tribos saxonas, coincidindo con unha sublevación dos pictos e escotos na Britania, que atravesando o muro de Adriano, arrasaran a zona do actual condado de Kent. Valentiniano enviou o seu xeneral Teodosio, quen en diferentes incursions venceu a estes e engadiu este condado as posesions romanas baixo o nome de Valentia, en lembranza do nome do emperador.

Pouco despois producese unha sublevación en Africa, na provincia da Mauritania, por parte do principe Firmus, canso dos abusos do gobernador da provincia en temas de impostos e ademistración da xustiza. De novo Teodosio se desplaza a zona cunha lexión de veteranos, que vence a Firmus, que remata suicidándose para non acabar en mans romanas.

Mentras tanto Valentiniano trata de evitar a invasión dos cuados e sarmatas, que consideraban que a construcción de fortes nas suas terras era unha invasión romana, na actual Eslovaquia. O seu rei Gabino habia morto por unha traición dos romanos é a guerra parecia inevitabel.Pero Valentiniano tentou de se entrevistar cos seus embaixadores, pero nunha discusión, lle racharon unha anfora de viño na cabeza, é a resultas das feridas, morre sete dias despois en Brigetio, na Panonia no ano 375.

[editar] A súa politica

Valentiniano estivo casado duas veces. A primeira delas con Marina Severa, coa que tivo un fillo Graciano, que a idade de sete anos foi nomeado césar e sucesor de Valentiniano. A segunda das suas esposas foi Justina, coa que tivo un fillo, o futuro Valentiniano II, e a sua terceira filla Gala, casou mais tarde con Teodosio, emperador de Oriente.

Moi preparado para o goberno, foi un defensor do cristianismo, pero preveu o clero dos abusos que se estaban a cometer, dado o poder economico que estes estaban a alcanzar. Foi o primeiro gobernante en institucionalizar o Defensor de Pobo, para evitar os abusos das clases poderosas sobor dos debiles.Asi mesmo, a sua politica en materia de salud, foi o primeiro gobernante en establecer un medico por barrio nas grandes cidades, como Roma. Fundou escolas en Roma, a pesar de que el era analfabeto. Se amosou durisimo coas persoas acusadas de bruxeria ou adivinación e nunca conmutou unha pena de morte. En materia relixiosa, adoptou unha politica de liberdade de culto e total tolerancia.

A sua morte, o seu fillo Graciano sucedelle cando só ten unha idade de 20 anos.

Imperio Romano
Segue a: Xoviano	Valentiniano I (364-375)	Precede a: Valente
	Valentiniano