Dansk-norska stafrófið
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Danska og norska nota sama stafróf með 29 bóstöfum:
A, B, C, D, E, F, G, H, I, J, K, L, M, N, O, P, Q, R, S, T, U, V, W, X, Y, Z, Æ, Ø, Å
Við tölvuvinnslu hafa fleiri staðlar verið notaðir:
- DS 2089 (danska) og NS 4551-1 (norska), nú er alþjóðastaðallinn ISO 646 notaður
- IBM PC code page 865
- ISO 8859-1
- Unicode
Bókstafurinn "Å" var tekinn upp í norsku 1917 í stað "Aa". Á sama hátt var "Å" tekið upp í dönsku 1948. Hið eldra ritform "aa" er stundum notað enn í nöfnum og í eldri skjölum.
Munurinn á dansk-norska stafrófinu og því finnsk-sænska, er að í sænsku er Ä notað í stað Æ, og formið Ö í stað Ø — eins og í íslensku og þýsku. Einnig er röðun þessara bókstafa önnur: Å, Ä, Ö.
Í nútíma dönsku og norsku er stafurinn W greindur sem aðskilin frá V. Fyrir 1980 var einungis litið á W sem afbrigði af V.
