St. Kilda
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Hnit: 57°49′ N 8°34′ V
St Kilda er óbyggður eyjaklasi á Bretlandseyjum og afskekktasti hluti Bretlandseyja, mikilvæg varpstöð sjófugla og er á lista Sameinuðu þjóðanna yfir mikilvæga staði, bæði vegna náttúru sem og sögu. Samtals ná eyjarnar yfir 8,546 km².
Eyjaklasinn er vestan af Benbecula-eyju í Ytri-Hebrídes eyjaklasanum, og samanstendur af (í stærðarröð) eyjunum Hirta, Soay, Boreray, Dùn, Stac an Armin, Stac Lee og Levenish.
Enginn dýrlingur er tengdur eyjunum og er talið að St Kilda sé afbökun á orðinu skildir sem talið er að víkingar hafi gefið þeim.
Árið 1930 voru síðustu íbúar eyjanna, fjárhirðar, fluttir á brott. Féð gengur nú sjálfala á eyjunum. Enn eru þó mannaferðir á þeim, annars vegar vísindamenn sem rannsaka villt sauðfé á Soay og hins vegar starfsmenn ratsjárstöðvarinnar á Hirta, ætluð til að fylgjast með skotflaugatilraunum sem breski herinn er með á áðurnefndri Benbecula-eyju.
Eyjarnar eru nú eign skoskra yfirvalda.
