Regnum Sardiniae
E Vicipaedia
Regnum Sardiniae (Italice Regno di Sardegna) fuit antiqua civitas in parte ad occidentem spectante Italiae septemtrionalis.
[recensere] Historia
Anno 1815 post Consilium Vindobonum ad Regnum pertinebant: Sabaudia; Pedemontium , Liguria, Nicaea et Sardinia. Anno 1860 Regnum Sardiniae Nicaea et Sabaudiam cum regionis Italiae Aemilia et Romania et Tuscia permutavit.
Die 4 Martii 1848 rex Carolus Albertus regno primam Magnam Chartam (qui Italice Statuto Albertino appellatur) dedit.
Regnum Sardiniae finem habuit anno 1861, cum rex Sardiniae Victorius Emanuel II rex Italiae fit.
[recensere] Reges Sardiniae e domo regnatrice Saubadiae
- Victorius Amadeus II (1720–1730)
- Carolus Emanuel III (1730–1773)
- Victorius Amadeus III (1773–1796)
- Carolus Emanuel IV (1796–1802)
- Victorius Emanuel I (1802–1821)
- Carolus Felix I (1821–1831)
- Carolus Albertus I (1831–1849)
- Victorius Emanuel II (1849–1861) a hoc anno rex Italiae usque ad mortem anno 1878
[recensere] Nexus externus
 |
Haec stipula ad historiam spectat. Amplifica si possis. |
