Koninkrijk Sardinië
Van Wikipedia
| Vlag | Wapen |
|---|---|
 |
 |
| Kaart | |
|
|
|
| Hoofdstad | Turijn |
| Regeringsvorm | Monarchie |
| Staatshoofd | koning |
| Dynastie | Huis Savoye |
| Bestaan | 1720-1861 |
| Ontstaan uit | Savoye, Piëmont, Sardinië, Republiek Genua |
| Opgegaan in | Italië |
| Oppervlakte | |
| Inwoners | |
| Taal | Italiaans |
| Religie | rooms-katholiek |
| Munteenheid | |
| Leus | {{{leus}}} |
Sardinië of Piëmont-Sardinië was een koninkrijk in het hedendaagse Italië.
[bewerk] Geschiedenis
Het ontstond in 1720 toen de hertogen van Savoye Sicilië met Spanje ruilden voor het eiland Sardinië. De naam Koninkrijk Sardinië is enigszins misleidend daar het grootste deel van het rijk - inclusief de hoofdstad Turijn - op het vasteland lag. De reden hiervoor was van politieke aard. Savoye was een hertogdom, maar met het door Savoye verkregen eiland Sardinië was vanouds de koningstitel geassocieerd. Om het gehele rijk nu tot koninkrijk te verheffen, werd de naam veranderd in Sardinië.
In 1796 veroverde Napoleon Bonaparte heel Noord-Italië, waarop koning Karel Emanuel IV naar het eiland Sardinië vluchtte. Het koninkrijk kwam in 1814 terug op de kaart en werd uitgebreid met de Republiek Genua als bufferstaat tegen Frankrijk. In de jaren die volgden verwerd Sardinië evenals de andere Italiaanse landen tot een politiek instabiele politiestaat met conservatieve monarchen als Victor Emanuel I en Karel Felix aan het hoofd. In 1831 werd Karel Felix echter opgevolgd door de minder conservatieve Karel Albert. Hij nam in 1848 een grondwet aan en verklaarde de oorlog aan Oostenrijk. Sardinië verloor en Karel Albert zag zich genoodzaakt af te treden ten gunste van zijn zoon Victor Emanuel II.
Victor Emanuel II installeerde in 1850 een liberale regering onder graaf Camillo Benso di Cavour en werd de drijvende kracht achter de Italiaanse eenheidsbeweging (Risorgimento). Sardinië vocht in de Krimoorlog met Turkije, Engeland en Frankrijk tegen Rusland. In 1859 trok Victor Emanuel samen met Frankrijk ten strijde tegen Oostenrijk. Sardinië verkreeg in 1860 het door Napoleon III veroverde Lombardisch-Venetiaans Koninkrijk door ruil met Savoye en Nice (voorheen Nizza) van Frankrijk. Datzelfde jaar sloten Parma, Toscane, Modena en Romagna zich bij Sardinië aan en begon Giuseppe Garibaldi met zijn campagne om Zuid-Italië te veroveren. Hij kreeg het Koninkrijk der Beide Siciliën er snel onder en ontmoette te Gaeta - waar koning Frans II van de Beide Siciliën zijn laatste bolwerk had - Victor Emanuel II die vanuit het noorden oprukte.
Op 17 maart 1861 werd het koninkrijk Italië uitgeroepen met Victor Emanuel II als koning. Sardinië als land hield op te bestaan.
[bewerk] Koningen van Sardinië
- 1720-1730: Victor Amadeus II
- 1730-1773: Karel Emanuel III (of I)
- 1773-1796: Victor Amadeus III
- 1796-1802: Karel Emanuel IV (of II)
- 1802-1821: Victor Emanuel I
- 1821-1831: Karel Felix
- 1831-1849: Karel Albert
- 1849-1861: Victor Emanuel II
