Elba

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Elba (latína: Ilva) er fjalllend eyja í Tyrrenahafi, 10 km suðvestan við strönd Toskana á Ítalíu og 35 km austan við frönsku eyjuna Korsíku. Hún er stærsta eyjan í toskanska eyjaklasanum.

Eyjan skiptist í átta sveitarfélög: Portoferraio, Campo nell'Elba, Capoliveri, Marciana, Marciana Marina, Porto Azzurro, Rio Marina og Rio nell'Elba. Íbúafjöldi eyjarinnar er um þrjátíu þúsund og stærsti bærinn er Portoferraio með um tólf þúsund íbúa.

Elba varð á 11. öld hluti af borgríkinu Písa. 1398 var Písa seld Visconti-fjölskyldunni frá Mílanó en Elba varð hluti af eigum Appiani-fjölskyldunnar sem ríkti yfir Piombino. 1546 fékk Kosímó 1. hertogi í Flórens hluta eyjunnar og reisti virki í Portoferraio sem hann nefndi Cosmopoli. 1603 lagði Filippus 2. Spánarkonungur Portoferraio undir sig og 1802 komst eyjan í eigu Frakka. Eftir Vínarþingið 1815 var eyjan svo færð undir Stórhertogadæmið Toskana og hún varð hluti af Ítalska konungdæminu eftir 1860.

Elba er einkum fræg sem staðurinn þar sem Napóleon eyddi níu mánuðum og 21 degi í útlegð 1814-1815.