Konungur Íslands
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
28 menn hafa borið titilinn konungur Íslands í þremur konungssamböndum. Sá fyrsti var Hákon gamli Noregskonungur, en hann hlaut yfirráð yfir Íslandi með Gamla sáttmála. Samningurinn var þó ekki fullundirritaður fyrr en Magnús lagabætir, sonur Hákonar, var tekinn við konungdómi í Noregi. Fram að Kópavogsfundinum var nýr konungur staðfestur af Alþingi, en eftir það einungis hylltur, enda var þá konungdómur yfir Íslandi orðinn arfgengur.
Konungar Íslands voru þjóðhöfðingjar landsins, eftir lýðveldisstofnunina 17. júní 1944 hefur forseti Íslands gegnt því hlutverki.
Efnisyfirlit |
[breyta] Konungssamband við Noreg
- Hákon gamli (1262–1263)
- Magnús lagabætir (1263–1280)
- Eiríkur Magnússon prestahatari (1280–1299)
- Hákon háleggur (1299–1319)
- Magnús Hákonarson smek (1319–1355)
- Hákon VI Magnússon (1343–1380)
- Ólafur IV Hákonarson (1380–1387)
[breyta] Kalmarsambandið
- Margrét Valdimarsdóttir mikla (1387-1412)
- Eiríkur af Pommern (1412-1439)
- Kristófer af Bæjaralandi (1440-1448)
- Kristján I af Aldinborg (1450–1481)
- Hans (1481-1513)
- Kristján II (1513–1523)
[breyta] Danakonungar
- Friðrik I (1524–1533)
- Kristján III (1537–1559)
- Friðrik II (1559–1588)
- Kristján IV (1588–1648)
- Friðrik III (1648–1670)
- Kristján V (1670–1699)
- Friðrik IV (1699–1730)
- Kristján VI (1730–1746)
- Friðrik V (1746–1766)
- Kristján VII (1766–1808)
- Friðrik VI (1808–1814)
- Kristján VIII (1839-1848)
- Friðrik VII (1848-1863)
- Kristján IX (1863-1906)
- Friðrik VIII (1906-1912)
- Kristján X (1912-1944)
