Rækjuvinnsla

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Það þarf að skrifa þessa grein út frá alþjóðlegu sjónarmiði. Vinsamlegast bættu greinina eða ræddu málið á spjallsíðunni.

Rækjuvinnsla á Íslandi
Hlutfall landsframleiðslu (%)
Hlutfall útflutningstekna (%)
Hlutfall mannafla (%)
Fjöldi fyrirtækja	12
Framleiðsla  – Einingar  – Ársvelta	(1. des. 2003) (milljarðar króna)

Rækjuvinnsla er sú tegund fiskvinnslu sem gengur út á að vinna rækju fyrir markað. Á Íslandi er einkum veidd úthafsrækja eða pólarrækja (pandalus borealis). Rækjan fer á markað fersk, frosin eða lausfryst, ýmist sem heil rækja, rækjuhalar eða skelflett rækja. Langstærstur hluti framleiðslunnar á Íslandi er skelflett lausfryst rækja. Áður en rækjan er skelflett er hún snöggsoðin til að tryggja gæði kjötsins.

Á Íslandi eru sjö rækjuvinnslur starfandi árið 2006, meðal annars á Hólmavík, Ísafirði og Akureyri. Einnig eru dæmi um að rækjan sé fullunnin um borð í rækjuveiðiskipum á sérútbúnu vinnsludekki.

Rækja er að verðmæti næstmikilvægasta afurð íslensks sjávarútvegs næst á eftir þorski, og er verðmæti hennar um 15% af heildarverðmæti íslenskra sjávarafurða. Skelflett rækja er einkum flutt út til Bretlands og Danmerkur, en nokkuð af heilfrystri rækju er flutt út til Japans.

Nýlega hafa verið gerðar tilraunir með að nýta jarðhita til rækjueldis í landi. Með því móti er hægt að rækta aðrar rækjutegundir sem venjulega þrífast í hlýrri sjó.

Ekki er vitað til að Íslendingar hafi neytt rækju í nokkrum mæli fyrr en á 20. öld, en líklega hefur hún verið nýtt sem beita áður en veiðar hófust árið 1935.