Celeritas luminis
E Vicipaedia
Celeritas luminis sive velocitas luminis per definitionem est velocitatis magnitudo quo lux in vacuo propagat, et a physicis littera c abbreviatur, pro littera prima verbi celeritas. Manifestum est celeritatem luminis habere magnitudinem
quae est definitionem neque ab experimentis mensuratam, quoniam metrum ex celeritati luminis anno 1983 definitus est.
Index |
[recensere] Historia
Notum est Galileum celeritatem luminis metiri voluit, sed propter eam celeritatem Galileus illam esse permagnam affirmavit, quia temporis intervallum ut lux inter locos duos distantes iter fecerit non metiri potuit, quoniam perexiguum erat.
Anno 1676 astronomus Ole Romer per coelestes observationes prospere celeritatem luminis mensus est.
[recensere] Celeritas luminis ex aequationibus Maxwellianis
Cum aequationes Maxwellianae excogitatae fuerint, physici cito viderunt quod undae aequationem ex iis aequationibus secuta erat, exempli gratia:
,
unde constans c exprimiri poterat ut
atque magnitudo huius constantis erat aequalis celeritati luminis, quae iam in illo tempore mensa erat. Attamen haec aequatio quaestionem generalem suscitavit:
- Huius undae propagationis velocitas quali ex referentiali mensa erat?
Responsum a multis acceptum erat quod haec velocitas secundum universalem quientem referentialem aetherem vocatum mensa erat. Tunc experimentum ad aetherem detectandum factum est, sed evidentiam nullam obtinuit.
[recensere] Relativitas Specialis origo
Anno 1905 Albertus Einstein certum responsum omnibus ostendit, et principia relativitatis specialis deprehensa sunt, inter quos est sequens affirmatio:
- Aether non est, et celeritas luminis eadem in referentialibus omnibus est.
