Транзистор

Од Википедија, слободна енциклопедија

Транзистор е полупроводнички електронски елемент со три изводи кој вообичаено се користи за засилување или за прекинување на елетронски сигнали. Транзисторот е основниот градежен елемент на компјутерите и сите современи електронски уреди.

Некои транзистори се пакувани како засебни елементи, но денес најчесто се наоѓаат во интегралните кола. На пример, на една микро-СД мемориска картичка со големина на нокт се сместени 50 милијарди транзистори.^[1]

Електричниот сигнал може да се засили ако истиот тој сигнал се употреби за контрола на протокот на поголем струен извор. Транзисторите се основните уреди кои овозможуваат ваква контрола. Современите транзистори главно спаѓаат во две категории: биполарно-спојни транзистори (англ. BJT) и транзистори со ефект на поле (англ. FET). Апликацијата на струја кај БЈТ односно напон кај ФЕТ транзисторите помеѓу влезниот и заедничкиот терминал доведува до зголемување на спроводливоста помеѓу заедничкиот и излезниот терминал, со што се контролира протокот на струја меѓу овие два терминали. Особините на транзисторите зависат од нивниот вид.

Симболи на транзистори
BJT	PNP	NPN
FET	P-channel	N-channel

Многумина сметаат дека транзисторот е најголемиот пронајдок на 20.век.^[2] Тој е клучниот активен елемент во секоја современа електронска направа. Неговата широка примена се заснова на едноставноста и ниската производна цена, со примена на автоматизирани процеси.

За разлика од електронските цевки, чии технолошки наследници се, транзисторите се механички поотпорни, трајни, трошат помалку за својата работа, далеку се поевтини, и најважно од се' - далеку помали.

Иако патенти за дизајн на транзисторот постоеле од 1925 година^[3], првата практична изведба на транзисторот ја направиле Вилијам Шокли, Џон Бардин и Волтер Братен во Бел Лабораториите на 16. декември 1947. Овој датум се смета за роденден на транзисторот.

Развојот на технологијата овозможил, наместо да се користат дискретни транзистори, тие да се „пакуваат“ т.е. интегрираат во интегрални кола (познати и како микрочипови) со определена намена - апликација. Така денес имаме интегрални аудио-засилувачи, интегрални ТВ мешачи на слика, интегрални логички кола, процесори, мемориски кола, итн. Во еден напреден микропроцесор од 2006. има спакувано - интегрирано преку 1,7 милијарди транзистори.^[4]

[уреди] Референци