Трајко Китанчев

Од Википедија, слободна енциклопедија

[уреди] Трајко Китанчев

Трајко Китанчев (1858-1895 година), е општественик, литерат, револуционер, просветен работник. Роден е во преспанското село Подмочани, во кое го започнува основното образование за да подоцна своето образование го продолжи во Цариград, каде татко му бил на печалба. Овде започнува неговата животна одисеја- пробивањето во туѓи општествени средини.

Подоцна, тој заминува на шлолување во Киевската духовна семинарија, па се запишува на право во Московскиот универзитет но ги прекинува студиите и оди во Бугарија. Како учител работи во Трново и во Солунската гимназија каде бил отпуштен поради пројавените симпатии кон македонската интелигенција. Потоа повторно оди во Бугарија каде во 1887 година бил избран за пратеник во Народното собрание на Бугарија. По повод убиството на министерот Белчев бил неправедно затворен на тригодишен затвор што ги издржувал по разни затвори. По излегувањето од затвор, повикан од македонската емиграција земал учество во работата на нивното собрание, при што се залага за создавање на единство помеѓу емиграцијата во Бугарија. Подоцна е изгласен за претседател на Врховнит комитет во Софија. Смртта ја прекинува неговата политичка активност. Автор е на повеќе дела : „Марко Крале си ја губи силата“ , „ Кон Македонецот“ , „Молитва“ и други.

Трајко Китанчев се смета за еден од најбучните врховисти кои ја прифаќаат бугарската политика по однос на самобитноста на македонскиот народ и македонското прашање.