Army of the Potomac
Van Wikipedia
Het Army of the Potomac (leger van de Potomac) was het grootste en belangrijkste Noordelijke leger tijdens de Amerikaanse burgeroorlog. Jarenlang vocht het zonder veel succes tegen het Zuidelijke Army of Northern Virginia van Generaal Robert E. Lee, terwijl het elke paar maanden een nieuwe bevelhebber kreeg, totdat Generaal Ulysses S. Grant het bevel overnam en het leger naar de overwinning leidde.
[bewerk] Generaals
- Brigadegeneraal Irvin McDowell: 27 mei - 25 juli 1861
- Generaal-Majoor George McClellan: 26 juli 1861 - 9 november 1862
- Generaal-Majoor Ambrose Burnside: 9 november 1862 - 26 januari 1863
- Generaal-Majoor Joseph Hooker: 26 januari - 28 juni 1863
- Generaal-Majoor George Meade: 28 juni 1863 - 28 juni 1865
- Luitenant-generaal Ulysses S. Grant voerde het daadwerkelijk commando over het Army of the Potomac vanaf 17 maart 1864
[bewerk] Veldslagen
De belangrijkste veldslagen waaraan dit leger deelnam waren:
- Eerste Slag bij Bull Run
- Zeven dagen veldslagen
- Tweede Slag bij Bull Run
- Slag bij Antietam
- Slag bij Fredericksburg
- Slag bij Chancellorsville
- Slag bij Gettysburg
- Slag in de Wildernis
- Slag bij Spotsylvania
- Slag bij Cold Harbor
- Beleg van Petersburg
[bewerk] Karakteristieken
Dit leger was een vrijwilligersleger. Het kon geen gebruik maken van ervaren onderofficieren, een voordeel dat de Zuidelijke legers wèl hadden, omdat de Federale regering had besloten dat het reguliere leger in het Westen moest blijven om de Indianen te bestrijden.
Karakteristiek aan dit leger was dat de soldaten zeer moedig waren, met ware doodsverachting, zoals ze o.a. bewezen in de aanval op de stenen muur bij Marye's Heights tijdens de Slag bij Fredericksburg (10.000 Noordelijke tegen 500 Zuidelijke slachtoffers).
Maar even zo karakteristiek was het gebrek aan durf bij de generaals van dit leger, wat leidde tot het keer op keer laten ontsnappen van het Zuidelijke leger, en wat de reden was waarom Abraham Lincoln steeds nieuwe commandanten aanstelde, totdat generaal Grant eindelijk bereid bleek om ècht in gevecht te gaan met generaal Lee; een moment waarop zijn soldaten al jaren gefrustreerd wachtten.
