Balleny-eilanden
Van Wikipedia
| Balleny-eilanden | |
 |
|
| Basisgegevens | |
| Locatie | Zuidelijke Oceaan |
| Eilandengroep | |
| Coördinaten | |
| Land | Nieuw-Zeeland |
| Hoofdplaats | |
| Oppervlakte | 400 km² |
| Omtrek | |
| Inwonertal | vrijwel onbewoond |
| Landgebruik | |
| Overig | |
De Balleny-eilanden vormen een ketting vulkanische eilanden in de Zuidelijke Oceaan. De groep bestaat uit drie hoofdeilanden, Young, Buckle en Sturge Eiland. De kleineren zijn de (Row, Borradaile, Sabrina, en Monolith Eilanden). De Engelse walvisvaarders John Balleny en Thomas Freeman kregen de eilandengroep voor het eerst in 1839 in zicht. Freeman was de eerste persoon die een van de eilanden betrad, op 9 februari 1839. De totale oppervlakte van de eilanden bedraagt ongeveer 400 km², en het hoogste punt is de nog onbeklommen Brown Piek op Sturge Eiland, met 1524 m.
Dit eiland wordt opgeëist door Nieuw-Zeeland.
