Begrafenis
Van Wikipedia
Een begrafenis is een plechtigheid, waarbij iemand die overleden is begraven wordt.
Andere woorden voor begrafenis zijn teraardebestelling, uitvaart, graflegging en inhumatie. Een alternatief voor de begrafenis is crematie. Men kan ook zijn lichaam ter beschikking stellen van de wetenschap.
Per land of geloof zijn er verschillende tradities en rituelen rond een begrafenis.
Inhoud |
[bewerk] Tradities
[bewerk] Nederland en België
Voorafgaand aan een begrafenis vindt er vaak in besloten kring een afscheid plaats voor familieleden en vrienden, thuis of in een rouwcentrum. Vaak gebeurt dit op een avond voordat de begrafenis plaatsvindt.
Bij een begrafenis kan er een religieuze dienst plaatsvinden, zoals een kerkdienst of een dienst in een rouwcentrum, waarin de overledene herdacht wordt.
De overledene wordt herdacht in een of meer toespraken. Ook kan er muziek ten gehore worden gebracht. Bij een kerkdienst wordt er voorgelezen uit de Bijbel, gezongen en afscheid genomen van de overledene met een preek.
De doodskist wordt vaak door een stoet mensen, of in de voorste van een rij auto's naar de begraafplaats vervoerd. Deze stoet heet de begrafenisstoet of rouwstoet.
Na afloop is er vaak nog een gelegenheid de nabestaanden te condoleren. Ook wordt er dan koffie/thee geserveerd.
Daarna volgt de teraardebestelling of crematie. Bij een crematie kan de as bewaard worden in een urn. Ook tijdens de teraardebestelling wordt vaak een korte toespraak gehouden, en krijgen mensen gelegenheid op hun eigen manier afscheid te nemen van de overledene. Dit kan bijvoorbeeld zijn in de vorm van het werpen van wat aarde op het graf, of het zeggen van een gebed.
[bewerk] Oost-Azië
In de meeste Oost-Aziatische en Zuidoost-Aziatische culturen is het dragen van wit een symbool voor de dood. Door westerse invloeden is zwart echter ook aanvaard als kleur voor rouwenden. De aanwezigen mogen niet kijken terwijl de kist neergelaten wordt, ze moeten hun hoofd buigen, of zelfs afwenden.
In China wordt traditioneel een witte envelop gegeven aan de nabestaanden met een kleine som geld. Ook andere culturen doen dit.
In Japan worden meestal Boeddhistische rituelen uitgevoerd. Dikwijls krijgt de overledene een nieuwe naam bestaande uit oude kanji-tekens, dit om te vermijden dat de naam in gewone gesprekken of schrift zou gebruikt worden. De meeste Japanners worden gecremeerd.
[bewerk] Afrika
Aan de Goudkust van Afrika bestond de gewoonte de doden in de vloer van woonhuizen te begraven, als onderdeel van een animistische ceremonie.
Vrouwen mogen luidop rouwen, en soms mogen ze hun gevoelens tonen tot hysterie toe. Soms zijn er trommelaars en fluitspelers bij. Een begrafenisplechtigheid kan soms een week lang duren. Na een periode van enkele maanden tot een jaar wordt de rouw officieel afgelegd en wordt er een feest gehouden.
[bewerk] Latijns-Amerika
Latijns-Amerika heeft een grote combinatie van verschillende overzeese tradities. Zo is het in verschillende delen van de Latijnse landen dat men de doden niet in de grond begraven maar in mondgraven. Dit zijn vaak op elkaar gestapelde graven. Er zijn ook delen waar de mensen verbrand worden. Niet in de vorm van de bekende crematie, maar gewoon het lichaam met veel hout erover. Dit om de beperkte grond zo goed mogelijk te kunnen benutten. Jaarlijks wordt er vooral rond Peru en Midden-Amerika de dag der doden gehouden. Dit houdt vaak in om naar de graven van de doden te gaan of zelfs de lichamen op te halen en de dag door te brengen om aan het einde van de dag de dode terug op zijn rustplaats te brengen.
[bewerk] Islamitisch
Het begraven volgens de islamitische overlevering zo snel mogelijk na het overlijden. In landen waar de wetgever dit toestaat kan een overledene nog dezelfde dag begraven worden. Ook wordt een moslim, indien de wetgeving het toelaat, zonder kist begraven. Overdreven rouwbeklag is niet toegestaan, hoewel dit soms gebeurt. Crematie is uitgesloten in verband met het geloof in de wederopstanding op de Dag des oordeels.
Na het overlijden worden allereerst de ogen gesloten en de overledene wordt afgedekt met een schoon laken. Vervolgens wordt het lijk ritueel gewassen door familieleden of andere moslims van hetzelfde geslacht, waarbij de private delen worden afgedekt. Vervolgens wordt de overledene gewikkeld in witte doeken (de kafan). Zij die deze wassing verrichten bewaren hierover discretie.
Voorafgaande aan de begrafenis wordt voor de overledene een gebed (Al-djanaazah) gedaan. Zij die aanwezig zijn bij dit gebed gaan rond de lijkbaar staan. In afwijking met het gebed zoals het vijfdagelijks verricht wordt, is dat er niet gebogen (ruku) wordt en ook de nederwerping (sudjud) vindt niet plaats. Ook volgen de aanwezigen niet de voorgeschreven qibla; de overledene ligt wel in de qibla-richting. Het meeste wordt in stilte gebeden. Het gebed vindt niet plaats in de moskee.
Bij de teraardebestelling zijn alleen mannen aanwezig. Een moslim wordt liggend op de rechterzijde begraven, met het hoofd richting de qibla. Indien de overledene niet de shahadah meer heeft kunnen zeggen op het moment van overlijden, dan wordt dit alsnog gedaan. Vaak wordt na het sluiten van het graf gestopt na 40 stappen en wordt Soera De Opening gereciteerd als bijzondere bijstand voor de overledene die volgens de overleveringen binnen de islam op dat moment verhoord wordt door de engelen Nakir en Munkar.
Het is de bedoeling dat een graf niet geruimd wordt en de overledene in het graf blijft in verband met het geloof in de wederopstanding op de Dag des oordeels.
[bewerk] Belangrijke personen
|
Zie ook ter informatie:
|
Koningen en koninginnen en leden van het Koninklijk Huis en belangrijke personen zoals een staatshoofd of minister-president krijgen vaak een speciale begrafenis of bijzetting. Vaak, maar niet altijd, is dit een staatsbegrafenis. In Nederland kent men bijvoorbeeld geen staatsbegrafenis. De Koninklijke Familie heeft een eigen familiegraf in de Nieuwe Kerk in Delft. Omdat de kisten niet in de aarde worden begraven, maar in een speciale ruimte worden geplaatst, noemt men dit een bijzetting. In de crypte van de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Laken wordt de koninklijke familie van België bijgezet. Zeer uitzonderlijk werd Paus Johannes Paulus II wel bijgezet in de crypte van de Sint-Pieter, maar werd de kist wél in speciaal aangebrachte aarde geplaatst.
Normaliter worden bij de begrafenis of bijzetting verschillende tradities en rituelen in ere gehouden. Vaak wordt er nationale rouw afgekondigd, worden vlaggen halfstok gehangen, kan het volk afscheid nemen door langs de baar te lopen en kan het condoleanceregister getekend worden op gemeentehuizen en ambassades van het betreffende land.
[bewerk] Wetgeving
De uitvaart moet in Nederland minimaal 36 uur en maximaal vijf dagen na het overlijden plaatsvinden. De dag van overlijden telt hierbij niet mee. Deze tijd kan worden verkort dan wel verlengd door de officier van justitie, bijvoorbeeld in het geval dat familie uit het buitenland moet komen. De uitvaart wordt altijd verzorgd in opdracht van iemand. Vaak is dit een van de nabestaanden en soms is het de overledene zelf die dit bij testament of scenarium heeft vastgelegd. Maar het kan ook gebeuren dat de overledene geen bekende nabestaanden had en dat hij/zij zelf niets geregeld heeft. In dat geval bestaat er de Wet op de lijkbezorging, de Sociale Dienst van de gemeente in de woonplaats van overledene of, als de woonplaats onbekend is, die in de plaats van overlijden treedt dan op als opdrachtgever.
[bewerk] Uitvaartrituelen
Uitvaartrituelen kunnen religieus van aard zijn of seculier. In de meeste gevestigde religies bestaan standaarduitvaartrituelen. Een andere mogelijkheid is het samenstellen van een persoonlijk uitvaartritueel. Hierbij kan een ritueelbegeleider helpen. In de katholieke kerk is het gebruikelijk dat de uitvaartmis - voorafgaande aan de begrafenis of crematie - wordt voorafgegaan door een wake, de avond tevoren.
[bewerk] Muziek
Op de lijst van veelgevraagde uitvaartmuziek is een overzicht te vinden van (populaire) muziek zoals die met name in Nederland bij uitvaarten veel te horen is.
[bewerk] Verwante onderwerpen
[bewerk] Externe verwijzingen
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Funeral op Wikimedia Commons. |
