Belle (gemeente)

Van Wikipedia

**Gemeente Belle**
Commune de Bailleul


Bestuurlijke indeling
Regio	Noord-Nauw van Calais
Departement	Nord
Arrondissement	Duinkerke
Kanton	Belle
Intercommunalité	MFPL
Geografie en cultuur
Cultuurregio	Frans-Vlaanderen
Landstreek	Franse Westhoek
Landschap	Houtland
Geografische ligging	50°44′NB 02°44′OL
Statistieken
Oppervlakte	43,42 km²
Inwoners	14.136 (1999)
Bevolkingsdichtheid	326 inw./km²
Overig
Burgemeester	Jean Delobel
Postcode	59270
Webadres

Belle (Frans: Bailleul) is een gemeente in het noorden van Frankrijk (departement Noord), gelegen in de Franse Westhoek en in Frans-Vlaanderen, die vroeger bij het Graafschap Vlaanderen hoorde. De stad telt 14.146 inwoners (1999). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Duinkerke.

[bewerk] Geografie

De oppervlakte van Bailleul bedraagt 43,4 km², de bevolkingsdichtheid is 325,9 inwoners per km². De geografische coördinaten zijn 50° 44' N.B. 2° 44' O.L.

[bewerk] Demografie

Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).

[bewerk] Geschiedenis

De kasteelheer van Belle stond de inwoners in 1177 toe een belfort te bouwen. Een keure volgde in 1249 (regeling op juridisch, fiscaal en economisch vlak). De economische opbloei werd, zoals in zovele steden in Vlaanderen, veroorzaakt door de aanmaak van laken uit Engelse wol. Men herkende het aan zijn kleur (rood) en aan zijn merk: een zon of een lelie. Deze welvaart zorgde ervoor dat Belle de hoofdplaats werd van een kasselrij.

In 1213, net voor de slag bij Bouvines, werd de toekomstige koning Lodewijk door zijn vader, koning Filips-August, naar Vlaanderen gestuurd om o.m. Belle te plunderen. Hij wilde hiermee verhinderen dat de Vlamingen met Engeland en het Heilige Roomse Rijk tegen hem zouden optrekken.

In 1297, zes jaar voor de Guldensporenslag, veroverde koning Filips de Schone Belle. In 1436 waren het dan weer Engelsen die de stad in vuur en vlam zetten. De Fransen kwamen nog eens terug toen Lodewijk IX op 19 maart 1478 vond dat de Vlamingen nog maar eens bestraft moesten worden omdat ze een Oostenrijker, keizer Maximiliaan I, kozen als bruid voor Maria van Bourgondië, de dochter van Karel de Stoute.

De stad werd opnieuw in brand gestoken. Een ongeluk zorgde ervoor dat het belfort en honderden huizen in 1503 opnieuw door een brand werden verwoest. Op het einde van de 16e eeuw waren Spanjaarden de vernielers van Belle waardoor de inwoners zich gedurende twee jaar gingen verschuilen in Armentières. Als gevolg van al die calamiteiten zochten de lakenproducenten andere oorden op. In de 17e eeuw brandde Belle twee keer: een plunderende Franse bende die langstrok en op 8 augustus 1681 door een brand die ontstond in een brouwerij.

De vrede van Nijmegen (1678) voegde de stad bij Frankrijk. Dit werd nog eens bevestigd door het verdrag van Utrecht in 1713.

Het kantklossen verving in de 17e eeuw de lakennijverheid. In 1664 werd hier een kantklosschool opgericht; het kantklossen wordt in Belle trouwens nog altijd beoefend. In de 18e eeuw volgde de aardewerkindustrie.

De Duitsers namen Belle in het begin van de Eerste Wereldoorlog in. Op 2% na werd de hele stad door bombardementen met de grond gelijkgemaakt. Ook het stadhuis en belfort moesten worden heropgebouwd. Op de totaal verwoeste Sint-Amandskerk richtte men een oorlogsmonument op ter nagedachtenis aan de slachtoffers.

Om het Vlaams karakter van de stad te benadrukken werd ze in neo-Vlaamse stijl opnieuw opgebouwd. Daarbij kopieerden architecten woningen uit o.m. Brugge. De kerk in het centrum, toegewijd aan Sint-Vedastus, is na de Eerste Wereldoorlog in romaans-Byzantijnse stijl opgetrokken. In Belle vind je een centrum voor de verspreiding van de Nederlandse taal in Frans-Vlaanderen.