Blanca van Kastilië
Van Wikipedia
Blanca (Frans: Blanche) van Kastilië (Palencia, 1188 – Maubuisson, 12 november 1252), was als echtgenote van koning Lodewijk VIII koningin van Frankrijk, en na de dood van haar echtgenoot ook lange tijd regentes van het koninkrijk.
Zij was een dochter van koning Alfons VIII van Kastilië en Eleonora van Engeland. Zij werd door een verdrag (januari 1200) tussen de koningen Filips Augustus van Frankrijk en Jan zonder Land van Engeland verloofd met de Franse kroonprins Lodewijk, de latere Lodewijk VIII). Het huwelijk vond plaats op 23 mei 1200 in Pont-Audemer (Normandië). Toen haar echtgenoot in november 1226 overleed, in volle kruistocht tegen de Albigenzen, werd Blanca plots regentes voor haar twaalfjarige zoontje Lodewijk IX, in een koninkrijk aan de rand van de opstand. Met steun van de pauselijk legaat Frangipani wist zij met succes haar gezag te herstellen over rebellerende vazallen, en kon zij met name Chartres, Blois en Languedoc voor haar zoon herwinnen. Vanaf de meerderjarigheid van Lodewijk IX in 1234, betrok zij hem langzamerhand steeds méér bij de regeringstaken, zonder zichzelf echter volledig terug te trekken.
Nadat Lodewijk IX, ondanks de waarschuwingen van zijn moeder, in 1248 inscheepte voor de Zevende kruistocht, werd zij opnieuw alleen gevolmachtigd regentes. De Kruistocht leek haar een geldverslindende en gevaarlijke onderneming, en het verloop van de geschiedenis heeft haar gelijk gegeven. Blanca van Kastilië zou haar zoon niet meer terugzien. In 1250 had zij nog af te rekenen met de zogeheten pastoureaux, opstandige landlieden die al plunderend door Frankrijk trokken. Dat werd haar laatste optreden. In 1251 verergerde de hartkwaal, waaraan ze reeds enkele jaren leed. Zij besloot zich terug te trekken in het cisterciënzerklooster van Maubuisson, dat zij tien jaar eerder gesticht had, en waar zij op 12 november 1252 overleed op de leeftijd van 64 jaar.
