Camille Pissarro

Van Wikipedia

Camille Pissarro - zelfportret

Camille Pissarro (Saint Thomas (Maagdeneilanden), 10 juli 1830 – Parijs, 12 november 1903) was een Frans impressionistisch kunstschilder.

Inhoud

1 Biografie
2 Schilderstijl
3 Schilderijen
4 Musea
5 Externe links

[bewerk] Biografie

Zijn hele leven behield hij de Deense nationaliteit. Hij werd geboren in St. Thomas in de Antillen, waar zijn vader een welvarend koopman was. De familie, van origine Frans en joods, had zich enige jaren eerder gevestigd in de Deense kolonie St. Thomas.

Pissarro bezocht een kostschool bij Parijs. Bij zijn terugkeer naar St. Thomas bleek hij geen interesse te hebben voor de familiezaak en bracht zijn tijd door met het schilderen van de pittoreske haven. In 1852 vertrok hij naar Venezuela, waar hij twee jaar werkte als schilder. In 1855 vestigde hij zich in Frankrijk.

Op advies van Corot, wiens landschappen hij bewonderde, ging hij schilderen in stadjes en dorpen rond Parijs. Hij sloot vriendschap met Paul Cézanne, Claude Monet en andere impressionisten.

Pissarro en Monet ondergingen, tijdens een verblijf in Engeland (1870-1871), sterk de invloed van Turner en Constable. Zo kwamen zij tot een volledig impressionistische lichtschildering. Pissarro was de enige die aan alle acht tentoonstellingen van de impressionisten deelnam.

In de jaren '80 sloot hij zich aan bij een jongere generatie kunstenaars, onder wie Georges Seurat, Paul Signac, en zijn eigen zoon Lucien.

Pissarro bleef actief tot zijn dood in 1903 in Parijs. Hij werd 73 jaar.

Hij liet een zeer omvangrijk oeuvre na. Zijn meer dan 800 brieven werden in 1975 geveild. Zijn zoon Lucien (1863-1944) werd in stijl en keuze van onderwerp sterk beïnvloed door zijn vader.

[bewerk] Schilderstijl

De werken van Camille Pissario behoren tot het Pointillisme en impressionisme.

Pissarro was altijd op zoek naar nieuwe vormen en werd zo een van de meest vernieuwende onder de impressionisten. Hij was een van de eersten die de kleuren ging opdelen, zoals in zijn werk De Tuin van Les Mathurins bij Pontoise, 1876, waarin het zonovergoten pad bestaat uit blauwe, witte, gele en roze penseelstreken. Pissarro was ook een uitmuntend tekenaar; een grote collectie bevindt zich in het Ashmolean Museum in Oxford.

In de jaren 90 verliet hij dit neo-impressionisme. Hij gaf toen de voorkeur aan een soepeler stijl, die hem beter in staat stelde zijn idee van de natuur te vatten. Ook ging hij meer stadsgezichten schilderen. In zijn gezichten van Parijs, Rouen, Le Havre and Dieppe toont hij de wisselende effecten van het licht en het weer, en de dynamiek van de moderne stad.