Carl von Clausewitz
Van Wikipedia
Carl von Clausewitz (Burg bei Magdeburg, 1 juni 1780 - Breslau, 16 november 1831).
Op twaalfjarige leeftijd begon hij zijn militaire loopbaan als Fahnenjunker (kadet). In 1793 en 1794 diende hij tijdens de campagnes bij de Rijn. In 1801 ging hij naar de Kriegsschule in Berlijn, waar hij tot 1803 bleef. Hij trok daar de aandacht van de directeur Scharnhorst, die hem gedurende zijn carrière welwillend ondersteunde.
In 1806 werd hij Aide de Camp van August von Preußen. Hij raakte gewond tijdens de campagne en werd als krijgsgevangene naar Frankrijk gevoerd. In 1807 kwam hij weer vrij en in 1809 werd hij opgenomen in de staf van generaal Scharnhorst, die op dat moment verantwoordelijk was voor de hervorming van het Pruisische leger. In 1810 werd Clausewitz bevorderd tot majoor, tevens huisleraar van de Pruisische prinsen onder wie de latere keizer Wilhelm I. In 1812 ging hij met andere Pruisische officieren in Russische dienst, waarbij hij onder andere verantwoordelijk werd voor de coõrdinatie van activiteiten met Blücher. Hij trad toe tot het Kezerlijk Russisch-Duits Legioen.
In 1815 werd het Legioen ingelijfd bij het Pruisische leger en trad hij dus weer in Pruisische dienst. Hij werd chef staf van generaal Johann von Thielman en bevocht Grouchy bij Wavre op 18 juni 1815. In 1818 werd hij als Generaal Majoor directeur van de Kriegsschule.
In 1830 werd hij benoemd tot Inspecteur van de artillerie in Breslau. Bij de opstand in Congres-Polen werd hij als chef staff van het Observationskorps onder Maarschalk Gneisenau naar Posen gestuurd. Na de ontmanteling van het Observationskorps in 1831 keerde hij terug naar Breslau, waar hij overleed aan cholera.
Zijn bekendste boek Vom Kriege werd postuum gepubliceerd door zijn weduwe. In de boek onderzoekt hij hoe politiek en oorlog — die hij als gescheiden zag — met elkaar in verband staan. Von Clausewitz' conclusie wordt beknopt weergegeven door zijn beroemde stelling dat oorlog "niets anders [is] dan een voortzetting van het politiek verkeer met andere middelen". Waar de gebruikelijke middelen van de binnenlandse politiek falen, in het internationale domein, blijft de oorlog als enige machtsmiddel over. In 1827 werd hij in de adelstand verheven.
Tegenwoordig wordt zijn boek nog steeds gebruikt voor strategisch management.
