Code
Van Wikipedia
Het woord code heeft twee hoofdbetekenissen:
- afgeleid van het Latijnse Codex = wetboek, via het franse en engelse woord Code ook naar het nederlands "Code" = wetboek (zie Nomenclatuur Codes) en vandaar ook naar "voorschrift", bijvoorbeeld in "gedragscode".
- een code in de ruimste zin is een aanduiding die voor iets anders staat, een symbool, een verzameling symbolen, een beweging, etc. Codes worden gebruikt om te communiceren: het woord 'tafel' gebruiken is eenvoudiger dan met een tafel te zwaaien. Alle talen zijn dus eigenlijk codes.
De vertaalslag van de werkelijkheid, of van de ene code naar de andere toe heet 'codering'; de omgekeerde bewerking 'decodering'.
[bewerk] Bijzondere coderingen
In het dagelijks leven meer gebruikelijk is het gebruik van code voor bijzondere coderingen, anders dan normale gesproken of geschreven taal. Codes worden dan vooral om twee redenen gebruikt:
- om sneller te kunnen communiceren; bijvoorbeeld bij het gebruik van een radioverbinding het woord 'roger' of 'ten-four' voor 'ik heb je gehoord en begrepen'. Stenografie is een code om gesproken woord met dezelfde snelheid mee te kunnen schrijven.
- om langs bijzondere wegen te kunnen communiceren; bijvoorbeeld morsecode of braille.
- om zo te kunnen communiceren dat derden de berichten niet kunnen begrijpen. Dit heet ook wel encryptie.
Vaak treden ook combinaties op.
[bewerk] Voorbeelden van codes
- ASCII-codes
- Baudot code
- Braille
- ISBN: Internationaal Standaard Boeknummer
- ISO 3166-1: drieletterige landencodes
- Morsecode
- One-time code: Van te voren afgesproken woord of zin
- Schaakcodes: voor de classificatie van schaakpartijen.
- Stenografie
- Video-codes : digitale video formaten zonder compressie
