Collectieve schuldenregeling
Van Wikipedia
Zie ook het algemene artikel over het faillissement.
De collectieve schuldenregeling in België is bedoeld voor iedereen die lijdt onder een overmatige schuldenlast. Voorwaarde is wel dat men geen handelaar is; in dat geval gelden de regels van het gerechtelijk akkoord of het faillissement. Een andere voorwaarde is dat men niet kennelijk zijn onvermogen mag hebben bewerkstelligd. In dat laatste geval wordt men niet beschermd tegen de schuldeisers, die dan -elk voor zich- hun rechten zullen proberen te vrijwaren door middel van beslagprocedures.
De collectieve schuldenregeling kan minnelijk of gerechtelijk zijn. Bij een minnelijke regeling probeert een schuldbemiddelaar een akkoord te bereiken met alle schuldeisers. Hiervoor heeft hij maximaal zes maand de tijd. Als dat akkoord er is wordt het door de arbeidsrechtbank bevestigd. Komt er geen akkoord dan kan de arbeidsrechtbank een regeling “gerechtelijk” opleggen.
De volgende maatregelen zijn denkbaar:
- herschikking van de betaling van de schulden
- verlaging van de intrestvoeten
- opschorting van beslag of loonsoverdracht
- kwijtschelding van vergoedingen en kosten
- elke andere begeleidingsmaatregel zoals een budgettaire begeleiding, de verplichting een ontwenningskuur te ondergaan, enz..
Deze gerechtelijke regeling mag maximaal vijf jaar duren.
In de ergste gevallen kan de collectieve schuldenregeling een gedeeltelijke kwijtschelding van schulden bevatten. Sinds kort is het ook mogelijk dat de rechter in het kader van een gerechtelijjk aanzuiveringsregeling een volledige kwijtschelding uitspreekt. Dan worden alle goederen die voor beslag in aanmerking komen verkocht en opbrengst verdeeld onder de schuldeisers (zoals bij het faillissement).
De collectieve schuldenregeling is opgenomen in de artikelen 1675/1 tot 1675/19 van het Gerechtelijk Wetboek (België).
De Nationale Bank van België houdt een gegevensbank bij van slechte betalers.
Er is ook een Fonds ter bestrijding van de overmatige schuldenlast opgericht.
