Faillissement
Van Wikipedia
Een faillissement is een in de wet geregelde procedure voor een persoon of onderneming die heeft opgehouden zijn of haar schulden te betalen. Aanleiding voor het faillissement is met andere woorden het (financieel) onvermogen of onvermogend zijn, de insolventie of het insolvent zijn. Een oudere term is bankroet, (in het Engels: bankrupt), maar in het Nederlands wordt dat woord meestal gebruikt in de samenstelling frauduleus bankroet en aldus geassocieerd met fraude. Figuurlijk wordt faillissement ook wel déconfiture genoemd.
Het faillissement wordt uitgesproken door een gerechtelijke instantie. Door de faillissementsuitspraak gaat het beheer over het vermogen van de schuldenaar over naar een door de Rechtbank aangestelde curator. Het faillissement kan worden beschouwd als een vorm van beslag op het gehele vermogen van de failliet. De taak van de curator is in beginsel het te gelde maken van het vermogen van de failliet, waarna de opbrengst wordt verdeeld onder de schuldeisers.
In een aantal landen bestaan er alternatieven voor het faillissement. Die regelingen worden samengevat onder de noemer insolventieregelingen.
Afzonderlijke artikelen verwijzen naar de faillissementsprocedures in Nederland en België en de andere insolventieregelingen.
- Faillissement (Nederland) (uitgebreide beschrijving van faillissementen in de Nederlandse situatie)
- Schuldsanering Natuurlijke Personen (Nederland)
- Europees insolventierecht
- Surséance van betaling (Nederland)
- Gerechtelijk akkoord (België)
- Faillissement (België) en voorlopig bewindvoerder
- Collectieve schuldenregeling (België)
