Derde kruistocht
Van Wikipedia
| Kruistochten |
|---|
|
Eerste kruistocht (1095-1099) |
De Derde Kruistocht vond plaats tussen 1189 en 1192.
[bewerk] Voorgeschiedenis
In 1171 werd het Egyptische rijk der Fatimiden veroverd door Saladin, een generaal van Noer al-Din. Hiermee kwam een einde aan een schisma in de islam tussen Egypte en Syrië. Het gevolg was dat de kruisvaardersstaatjes nu ingesloten lagen in een aaneengesloten rijk. Na de dood van Noer al-Din in 1174 werd Saladin de machtige en bekwame leider van dit rijk. De ene stad na de andere viel in Saladins handen, Damascus al in 1174. In 1183 werd de hertog van Neder-Lotharingen, Godfried III van Leuven (+1190), door keizer Frederik Barbarossa met een leger naar Jeruzalem gestuurd, doch zonder veel succes. Op 2 oktober 1187 werd Jeruzalem door Saladin ingenomen. Slechts drie steden en een paar vestingen zouden in christelijke handen blijven.
[bewerk] Verloop
Paus Clemens III riep het christendom andermaal op tot de kruisvaart. Als de voornaamste drie leiders traden nu op: keizer Frederik Barbarossa, en de koningen Filips August en Richard Leeuwenhart. Het Duitse leger kwam het eerst aan in Klein-Azië, maar Frederik Barbarossa verdronk in de rivier Selef op 10 juni 1190, en het Duitse leger viel daarna uiteen. De Franse en Engelse koningen kwamen over zee en veroverden Akko in 1191. Tijdens het beleg van de stad stierf de Vlaamse graaf Filips I van de Elzas op 1 juni 1191. Wegens aanhoudende wrijvingen met Richard Leeuwenhart trok Filips August zich terug. Richard veroverde een deel van de kuststreek dat het koninkrijk Akko zou vormen, maar hij kon Jeruzalem niet op Saladin veroveren. Hij verkreeg van deze laatste wel vrije toegang voor de christenen tot de heilige plaatsen.
