Syrië

Van Wikipedia

الجمهوريّة العربيّة السّوريّة
Al Jumhuriyah al Arabiyah as-Suriyah

Basisgegevens

Officiële landstaal: Arabisch

Hoofdstad: Damascus

Regeringsvorm: Republiek (dictatuur)

Religie: soennitische moslims 70%, christenen 14% (allerlei groeperingen), alawitische moslims 11,5%, ismaëlitische moslims 1,5%, Druzen 3%,

Oppervlakte: 185.180 km² ^[a] (0,06% water)

Inwoners: 13.782.315 (1994^[b]), 17.980.000 (2004^[c]) (97,1 / km² (2004))

Overige

Volkslied: Homat el Diyar

Munteenheid: Syrisch pond (SYP)

UTC: +2

Nationale feestdag: ## ####

Web | Code | Tel. .sy | SYR | 963

De Arabische Republiek Syrië is een land in het Midden-Oosten en grenst in het westen aan de Middellandse Zee, in het noorden aan Turkije, in het oosten en zuidoosten aan Irak, in het zuiden aan Jordanië en in het zuidwesten aan Libanon en Israël. De Eufraat doorsnijdt het land van noordwest naar zuidoost.

De bevolking bestaat uit 89% Arabieren, 9% Koerden, 1% Armeniërs en 1% Tsjerkessen. Zij zijn in meerderheid soennitische moslims, maar er is een belangrijke christelijke minderheid.
De munteenheid is het Syrische pond (SYP) = 100 piaster (1 euro = ongeveer 60 SYP).

Syrië werd op 17 april 1946 een onafhankelijke republiek. Na de val van het Ottomaanse Rijk in 1918 was het samen met het latere Libanon van 1921 tot het einde van de Tweede Wereldoorlog een Frans mandaatgebied (zie Conferentie van San Remo).

President is Bashar al-Assad, die zijn vader Hafez al-Assad na diens dood in 2000 opvolgde.

Andere grote steden naast de hoofdstad Damascus zijn Aleppo, Homs en Latakia.

Inhoud

1 Geschiedenis van Syrië
- 1.1 Geschiedenis van het christendom in Syrië
2 Demografie
3 Staatsinrichting
4 Bezienswaardigheden
5 Zie ook
6 Bronnen en referenties

[bewerk] Geschiedenis van Syrië

Zie Geschiedenis van Syrië voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Syrië ligt in de zogenaamde Vruchtbare Halve Maan en kende vele oude beschavingen zoals Ebla, Amorieten, Hettieten, Babyloniërs en andere.

Syrië werd achtereenvolgens veroverd en bestuurd door de Perzische Achaemeniden, de hellenistische Alexander de Grote en zijn opvolgers de Seleuciden, daarna door de Romeinen en later Byzantijnen.

In de 7e eeuw veroverde het Arabische Rijk Syrië en werd het achtereenvolgens bestuurd door de islamitische dynastieën Omajjaden, Abbasiden, de Turkse Seltsjoeken, de tot de islam bekeerde Mongolen, de Egyptische Mammelukken en tenslotte het Osmaanse Rijk.

In de Eerste Wereldoorlog veroverden de Geallieerden, gesteund door Arabische opstandelingen, het gebied. Gedurende enkele maanden was Syrië als koninkrijk onafhankelijk, maar al snel werd het een mandaatgebied onder de Fransen. De Fransen bleven tot 1946.

Onafhankelijk Syrië werd een republiek die, gesteund door de Sovjet-Unie, toenadering tot andere Arabische landen zocht. Gedurende enige jaren vormde Syrië een staatkundige eenheid met Egypte in de Verenigde Arabische Republiek.

In 1970 kwam in Syrië de Ba'ath-partij van Hafez al-Assad via een staatsgreep aan de macht. Hij vestigde een militaire dictatuur waarvan hijzelf hoofd bleef tot zijn dood in 2000. Daarna nam zijn zoon Bashar al-Assad de macht over, die de regeerstijl van zijn vader grotendeels overnam. Op 2 februari 1982 had een van de zwartste pagina's van de moderne Syrische geschiedenis plaats in de stad Hama. Hama was een bolwerk van Moslimbroeders, die tegen het socialistische Ba'athregime waren. Onder leiding van Assad werd de vervolging van die Moslimbroeders ingesteld. Dit leidde tot een opstand, die bloedig de kop werd ingedrukt in Hama. Er kwamen ongeveer 20 000 mensen om.

[bewerk] Geschiedenis van het christendom in Syrië

Syrië wordt wel de bakermat genoemd van het christelijk geloof. Hier begon Paulus zijn bekeringstocht door Klein-Azië en onder de heerschappij van de Romeinen werd het christendom staatsgodsdienst. Paulus was een joodse christenvervolger, die op weg naar Damascus een visioen kreeg en vervolgens het christendom ging prediken. Damascus werd al zo'n 3000 jaar voor Christus gesticht en strijdt met de noord-Syrische stad Aleppo om de eer welke de oudste constant bewoonde stad ter wereld is.

In Syrië vinden we de vroegste christelijke kerken en ook nu nog is 13 procent van de bevolking christen. In het bergdorpje Maaloula (50 kilometer van Damascus) spreken de orthodox-christelijke inwoners nog de taal van Jezus, het Aramees. Dit volk noemt zich Arameër, Assyriër of Suryoyo. In de rotskerkjes gewijd aan de heiligen Sergius en Thecla hangen oude iconen die regelmatig worden uitgeleend voor belangrijke tentoonstellingen in Europa. In Damascus baden de moslims en christenen nog tot 705 zij aan zij. Nu zijn het alleen de moslims die in de Omajjadenmoskee de relieken van Johannes de Doper vereren, al is de moskee ook open voor niet-moslims. In hun geloof is hij - net als Jezus - een belangrijke profeet.

[bewerk] Demografie

In de 20e eeuw is de bevolking van Syrië zo goed als vertwintigvoudigd ^[1].

[bewerk] Staatsinrichting

Syrië is volgens de grondwet van 1973 een volksdemocratische en socialistisch georiënteerde eenheidsstaat. De Arabische Republiek Syrië maakt deel uit van de Federatie van Arabische Republieken en van het "Arabisch Vaderland". Vrijheid van meningsuiting, godsdienst en persoonlijke vrijheid worden door de grondwet gegarandeerd, hoewel de Syrische geheime dienst (Moechabbaraat) gevreesd is. Men heeft in de grondwet achteraf een clausule ingevoerd die bepaalt dat de president een moslim moet zijn, waarbij een imam moest verklaren dat een alawiet een moslim is. Hafez al-Assad was immers een alawiet.

De belangrijkste politieke partij van Syrië is de Ba'ath-partij ('Partij van de Arabische Herrijzenis'). De president van de republiek is tevens secretaris-generaal van de Ba'ath-partij. De Ba'ath-partij is een seculiere partij, die zich beroept op de Arabische tradities (islamitische, joodse en christelijke) en de Arabische eenheid. Voorheen streefde de Ba'ath-partij naar een socialistische maatschappij-opbouw.

De Ba'ath-partij, de Arabische Socialistische Partij en andere nationalistische en sociaal-democratische partijen maken deel uit van een alliantie, het Nationaal Progressief Front (NPF). Het NPF zou de massa verenigen en het Arabische ideaal, een Arabisch vaderland, dichterbij proberen te brengen. De Syrische Communistische Partij, die vroeger ook deel uitmaakte van het NPF, is thans verboden. De alliantie wordt gedomineerd door de Ba'ath-partij.

De Volksvergadering, het parlement, wordt om de vier jaar gekozen door alle volwassen Syriërs. Alle parlementsleden zijn lid van het (NPF).

Het staatshoofd van Syrië is de president (Bashar al-Assad). Hij wordt om de zeven jaar gekozen en kan telkens herkozen worden. Bij het enige referendum over de huidige president en de vijf referenda over de vorige president, zijn vader, waren er geen tegenkandidaten. De president heeft voor een groot deel de uitvoerende macht in handen. Het kabinet wordt voorgezeten door een minister-president (Muhammad Naji al-Otari)

[bewerk] Bezienswaardigheden

De hoofdstad Damascus, waarschijnlijk de oudste bewoonde stad ter wereld.
De historische stad Palmyra, in het arabisch bekend als Tadmur
De historische stad Bosra
De historische stad Aleppo

[bewerk] Zie ook

Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden in de categorie Syria van Wikimedia Commons.

{{{afb_links}}}	Landen in Azië	{{{afb_rechts}}}	{{{afb_groot}}}
Afghanistan · Armenië · Azerbeidzjan · Bahrein · Bangladesh · Bhutan · Brunei · Cambodja · China · Cyprus · Egypte · Filipijnen · Georgië · India · Indonesië · Irak · Iran · Israël · Japan · Jemen · Jordanië · Kazachstan · Kirgizië · Koeweit · Laos · Libanon · Maldiven · Maleisië · Mongolië · Myanmar · Nepal · Noord-Korea · Oezbekistan · Oman · Oost-Timor · Pakistan · Qatar · Rusland · Saoedi-Arabië · Singapore · Sri Lanka · Syrië · Tadzjikistan · Taiwan · Thailand · Turkije · Turkmenistan · Verenigde Arabische Emiraten · Vietnam · Zuid-Korea			{{{afb_groot}}}

Arabische Liga
Algerije \| Bahrein \| Comoren \| Djibouti \| Egypte \| Irak \| Jemen \| Jordanië \| Koeweit \| Libanon \| Libië \| Marokko \| Mauritanië Oman \| Palestijnse Autoriteit \| Qatar \| Saoedi-Arabië \| Somalië \| Soedan \| Syrië \| Tunesië \| Verenigde Arabische Emiraten

{{{afb_links}}}	Mandaatgebieden van de Volkenbond 1920-1945	{{{afb_rechts}}}	{{{afb_groot}}}
Bismarck-archipel - Carolinen en Marshalleilanden - Vrije Stad Danzig - Vrije Stad Fiume - Irak - Kameroen - Libanon - Memelland - Nauru - Noordelijke Marianen - Palestina - Territorium van Papoea - Territorium van Papoea en Nieuw-Guinea - Ruanda-Urundi - Saargebied - Syrië - Tanganyika - Togo - Transjordanië - West-Samoa - Zuidwest-Afrika			{{{afb_groot}}}