Documentaire
Van Wikipedia
Een documentaire is een montage van radio-, televisie- of filmopnames die een beeld geven van een politiek, wetenschappelijk, sociaal-maatschappelijk of historisch onderwerp.
Documentaires zijn vaak informatief van aard. Soms pogen documentaires een objectief beeld te geven van een onderwerp, maar soms wordt juist de nadruk gelegd op de subjectieve visie van de filmmaker.
Ons leven bestaat uit verhalen. Door de eeuwen heen heeft de mens diverse manieren gebruikt om zijn boodschap over te brengen op andere mensen. De klassieke Griekse filosoof en wetenschapper Aristoteles gaf in zijn handboek Een Goedgestructureerd Plot in 350 vóór Christus richtlijnen voor het vertellen van verhalen. Deze richtlijnen zijn eeuwenlang door mensen gebruikt op papier, in toneel en op scherm.
De documentaire tracht als één van de manieren van het vertellen van verhalen de toeschouwer met zijn beeldverhaal de werkelijkheid te laten zien van buiten de wereld van de film. De organisatie “World Union of Documentary“ gaf in 1948 deze definitie aan documentaire:
“Met documentaire film wordt bedoeld alle methoden van opname op celluloid van enig aspect van de realiteit door ofwel feitelijke filmopname ofwel door een integere en gerechtvaardigde reconstructie, om daarmee een beroep te doen op zowel verstand als gevoel, met als doel het stimuleren van het verlangen naar en het vergroten van menselijke kennis en begrip, en het eerlijk tonen van problemen en oplossingen daarvan op het terrein van economie, cultuur en menselijke relaties.”
Behalve het gebruik van celluloid voor filmopnamen is deze definitie nog steeds van kracht. De soorten, vormen en genres van documentaires en de daarachterliggende bedoelingen lopen uiteen. Maar het voornaamste raakvlak dat verschillende soorten documentaires hebben is de weergave van de werkelijkheid. Deze werkelijkheid is een 'subjectieve constructie' die tot stand wordt gebracht door de schrijver, de regisseur, de filmploeg en de editor.
