Doler

Van Wikipedia

Dolers vormen een groep fictieve personages uit de boeken van J.R.R. Tolkien, met name in In de Ban van de Ring. Ze worden ook Dolers van het Noorden genoemd, ter onderscheiding van de Dolers van Ithilien.

De Dolers van het Noorden zijn afstammelingen van de Dúnedain van het Númenoreaanse rijk van Arnor in Eriador. Ze hebben zwart haar en grijze ogen. Vanwege hun omzwervingen en harde bestaan hebben ze een grimmig uiterlijk. Hun paarden zijn ruig en gehard tegen koude. De leiders van de Dolers, de Hoofden van de Dúnedain, zijn de afstammelingen van de laatste koningen van Arnor en daarmee de rechtmatige opvolgers van Elendil, de eerste Hoge Koning van de Dúnedain.

Na de ondergang van Arnor wordt Eriador een gevaarlijk en wild gebied, hoewel bepaalde delen, bijvoorbeeld de Gouw van de Hobbits, welvarend en vredig blijven. Dat laatste is zonder dat de Hobbits het beseffen grotendeels het werk van de Dolers, die eeuwenlang de grenzen van de Gouw beveiligen. Aan het einde van de Derde Era is Aragorn, ook bekend onder zijn Doler-naam Stapper, de laatste Kapitein van de Dolers. In de Oorlog om de Ring betreedt Aragorn met Legolas, Gimli, Elladan en Elrohir en dertig Dolers de Paden der Doden. Hierna vechten de Dolers mee in de schijnbaar hopeloze strijd tegen Sauron. Na de overwinning wordt het koninkrijk Arnor hersteld en verenigd met het andere Númenoriaanse koninkrijk Gondor. Aragorn wordt onder de naam Elessar koning van het Herenigde Koninkrijk.

Naast de Hoofden worden slechts weinig Dolers met name genoemd door Tolkien. Dit zijn Aragorns moeder Gilraen, haar ouders Dírhael en Ivorwen, en Aragorns verwante Halbarad, die ook zijn vaandeldrager was en sterft op de Velden van Pelennor. Dolers uit het Noorden vochten meestal met zwaard, pijl en boog en speer. Ze hadden ook vaak kappen over hun hoofd.