Ernst Röhm
Van Wikipedia
Ernst Julius Röhm (München, 28 november 1887 – München, 30 juni 1934) was de Duitse leider van de Sturmabteilung (SA) van 1921 tot 1934.
Ernst Röhm vocht tijdens de Eerste Wereldoorlog in het Duitse leger en klom op tot Hauptmann (kapitein). In de oorlog werd een stuk van zijn neus weggeslagen door granaatscherven. Vanaf 1919 diende hij in het Vrijkorps Ritter von Epp, dat betrokken was bij de onderdrukking van de Beierse Revolutie (voorjaar 1919). In 1921 werd hij de chef van de door Hitler opgerichte Sturmabteilung (SA). Onder zijn leiding groeide de SA uit tot een terreurorganisatie die joden, communisten, socialisten, democraten, gewone burgers enzovoort lastig viel. Bij de Bierhalle Putsch van 1923 was Röhm degene die ervoor had gezorgd dat de putschisten goed bewapend waren, en de SA speelde een grote rol in de opstand zelf. In 1926 werd er binnen de SA een privéverdedigingsgroep opgericht om Adolf Hitler te beschermen (ook tegen de SA), de SS. Deze groep kwam later onder de leiding van Reichsführer-SS Heinrich Himmler.
Röhm had de NSDAP gezien als een middel om het leger en de Freikorpsen invloed te laten uitoefenen in de politiek. Hij zag zichzelf niet als ondergeschikt aan Hitler, maar meer als zijn "mentor". Hitler had zelf altijd al bezwaren gehad tegen een te grote rol van de SA in de partij en zag de grote macht van de SA met lede ogen aan, maar hij had de beweging nodig. Als ordehandhavers en uitsmijters was de SA ze nuttig, maar ze vormden vanaf het prille begin een machtsbolwerk, loyaal aan Röhm, waar hij rekening mee moest houden. Hitler wist uiteindelijk Röhm en zijn SA tot gehoorzaamheid en onderwerping te dwingen, waarop deze teleurgesteld ontslag nam en naar Zuid-Amerika vertrok. Van 1928 tot 1930 diende hij als officier, verantwoordelijk voor de opleiding van het Boliviaanse leger in Bolivia. Na zijn terugkeer in Duitsland werd hij door Hitler benoemd tot Stafchef van de SA. In 1933 keerde Röhm terug om "zijn" SA andermaal te leiden. Na 1933 groeide de SA sterk door de toestroom van opportunisten die carrière hoopten te maken.
Na de machtsovername van Hitler (januari 1933) werd Röhm rijksminister zonder portefeuille. Hitler trachtte Röhm ervan te overtuigen dat de SA een onderdeel zou moeten worden van het Duitse leger, maar dit weigerde hij. De SA was in zijn ogen nodig om de 'sociale revolutie' en Duitsland te ontketenen en het kapitalisme te vernietigen. Hitler, die juist de steun nodig had van de grote bedrijven en de Reichswehr, zette Röhm tevergeefs onder druk. Ten slotte besloot hij een samenzwering tegen hem te organiseren. Röhm zou een coup tegen Hitler hebben beraamd. Daarnaast was hij praktiserend homoseksueel, iets waar Hitler nooit problemen mee had gehad, maar dat hij nu als troef tegen hem uitspeelde.
Eind juni liet Hitler, tijdens de befaamde 'Nacht van de Lange Messen' (die in werkelijkheid een lang weekend duurde) Röhm in München gevangennemen en opsluiten. De SS-mannen die hem gevangennamen gaven Röhm in zijn cel een pistool zodat hij zich van zijn leven kon beroven. Toen de SS'ers later terugkwamen bleek Röhm geen zelfmoord te hebben gepleegd. Röhm weigerde mee te gaan naar de executieplaats buiten de gevangenis en liet zich in zijn cel executeren.
