Frans Eduard Farwerck
Van Wikipedia
Frans Eduard Farwerck (Amsterdam, 4 maart 1889 - 1978) was een Nederlands nationaalsocialist.
Farwerck, zoon van een Duitse vader en een Nederlandse moeder, bezocht de driejarige HBS en de Openbare Handelsschool te Amsterdam. Hij voltooide zijn handelsopleiding in Duitsland, Engeland en Frankrijk. Hij was een welvarend tapijtenfabrikant te Hilversum, met als nevenfuncties onder meer: president-commissaris van het Hilversums Bankierskantoor. Dezelfde functie bekleedde hij bij de Glasfabriek 'Leerdam'. Ook was hij een van de stichters van het Goois Museum. In 1928 stond hij mede aan de wieg van de Rotary Club van Hilversum, waarvan hij de eerste penningmeester was. In deze kring ontmoette hij de latere NSB-redenaar ds. Gerrit van Duyl.
Nadat hij rond 1933 lid van de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB) was geworden, behoorde hij in de daarop volgende jaren tot de meest invloedrijke adviseurs van ir. A.A. Mussert, de leider van de NSB. In die periode bekleedde hij diverse functies bij de NSB, waarvan de belangrijkste die van propagandaleider was. Hij toonde zich een rustige, efficiënte en toegewijde propagandaleider.[1] In die beginjaren was hij na Mussert en Van Geelkerken de invloedrijkste NSB'er. Hij heeft zich bij Mussert meermalen beklaagd over de antisemitische richting die de NSB insloeg, want dat beschouwde hij als bedreigend voor het ideologische streven van de NSB. Nadat mr. M.M. Rost van Tonningen in 1936 tot de NSB was toegetreden, zouden Farwerck en hij vijanden blijven. In juni 1936 werd Farwerck de leider van de groep Der Vaderen Erfdeel die zich speciaal interesseerde in het archeologische, Germaanse, verleden van Nederland. Deze groep gaf met ingang van 1936 het maandelijks verschijnend tijdschrift De wolfsangel uit. Aan Farwerck dankte de NSB het wolfsangel-symbool en de ‘volkse’ namen voor de maanden als louwmaand, wintermaand, enz.
Toen er in de zomer van 1940 werd gesproken over de instelling van een Nederlandsche Kultuurraad was Farwerck een der beoogde leden. Zijn benoeming ging echter niet door, omdat hij in diezelfde periode uit de NSB werd geroyeerd wegens een vroeger lidmaatschap van de vrijmetselarij. Hij was reeds sinds 1934 geen lid meer, maar in nationaalsocialistische ogen bleef zijn vroeger lidmaatschap een niet uit te wissen smet op zijn blazoen. Nadat in augustus 1940 de Sicherheitsdienst zijn woning had doorzocht (vermoedelijk op instigatie van Rost van Tonningen) en een belastende brief had gevonden, kon Mussert niet anders dan hem te laten vallen.
Na de Tweede Wereldoorlog publiceerde Farwerck nog enige boeken en tijdschriftartikelen over het Nederlands verleden.
[bewerk] Bibliografie
- 1931 - De hiram-mythe en het 3e rituaal.
- 1937 - Het volksche element in het nationaal-socialisme. Onder pseudoniem F. van Schoping.
- 1938 - Het is anders dan men ons leerde. Der Vaderen Erfdeel, Werkgemeenschap voor Volkskunde, Amsterdam.
- 1938 - Levend verleden. Der Vaderen Erfdeel, Werkgemeenschap voor Volkskunde, Amsterdam.
- 1954 - Het teken van dood en herleving en het raadsel van het Angelsaksische runenkistje. Thule, Hilversum.
- 1955-1960 - Diverse artikelen in het driemaandelijks tijdschrift Nehalennia.
- 1960 - De Mysteriën der Oudheid en hun inwijdingsriten. Thule, Hilversum.
- 1970 - Noordeuropese mysteriën en hun sporen tot heden. Ankh-Hermes, Deventer.
[bewerk] Noten
- ↑ De zwarte kameraden, een geïllustreerde geschiedenis van de NSB, onder redactie van J. Zwaan. Van Holkema & Warendorf, Weesp, 1984, p. 42.
| {{{afb_links}}} | Zie ook: | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
|
