Frederick Gowland Hopkins
Van Wikipedia
Sir Frederick Gowland Hopkins (20 juni 1861 – 16 mei 1947) was een Engelse biochemicus, die in 1929 samen met de Nederlander Christiaan Eijkman de Nobelprijs voor Geneeskunde kreeg voor de ontdekking dat vitaminen essentieel zijn voor een goede gezondheid. Hij ontdekte verder dat melkzuur zich kon ophopen in spieren (spierpijn).
Hopkins werd geboren Eastbourne, Sussex en studeerde aan de Universiteit van Londen en de medische faculteit van Guy’s Hospital (King’s College London). In 1914 werd hij benoemd als professor in de biochemie aan Cambridge University. Voor al zijn wetenschappelijke prestaties werd Hopkins in 1925 geridderd.
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1926-1950) |
|
1926: Fibiger | 1927: Wagner-Jauregg | 1928: Nicolle | 1929: Eijkman, Hopkins | 1930: Landsteiner | 1931: Warburg | 1932: Sherrington, Adrian | 1933: Morgan | 1934: Whipple, Minot, Murphy | 1935: Spemann | 1936: Dale, Loewi | 1937: Szent-Györgyi | 1938: Heymans | 1939: Domagk | 1943: Dam, Doisy | 1944: Erlanger, Gasser | 1945: Fleming, Chain, Florey | 1946: Muller | 1947: C.Cori, G.Cori, Houssay | 1948: Müller | 1949: Hess, Moniz | 1950: Kendall, Reichstein, Hench |
