Fundamentele Kunst
Van Wikipedia
Fundamentele Kunst is een kunststroming van de hedendaagse kunst en de schilderkunst van de 20e eeuw. Kunstenaars van de fundamentele kunst onderzoeken basisprincipes als vorm, kleur, formaat en schildertechniek.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
Het zoeken naar de essentie van de vorm en het zoeken naar de betekenis van het schilderen of het tekenen zelf is het beginsel van de fundamentele kunst, dat als kunststijl van de 20e eeuw een onderdeel was van de Minimal Art.
In 1965 werd de aandacht gevestigd op deze kunststijl in New York City, waar Frank Stella zich ontpopte tot de belangrijkste beoefenaar ervan. In Duitsland wordt werk vanuit deze mentaliteit ook Analytische Malerei genoemd. In Frankrijk werd de stijl Nouvelle Peinture genoemd (vertegenwoordiger: Claude Viallat) en in Italië werd zij Nuova Pittura genoemd (vertegenwoordiger: Giorgio Griffa).
[bewerk] Kenmerken
Binnen de fundamentele schilderkunst staat het proces van het schilderen voorop. Basisbeginselen als lijn, structuur, kleur, medium, ondergrond, textuur, materialen en werkwijze worden diepgaand onderzocht. Vaak ontstaan werken in reeksen met minimale onderlinge verschillen. De fundamentele schilderkunst is wat betreft mentaliteit verwant aan de minimal art en ontstond in dezelfde periode: de late jaren '60. Een groot aantal werken die behoren tot de fundamentele schilderkunst hebben een monochroom karakter. De fundamentele schilderkunst omvat geen bepaalde groep kunstenaars die gezamenlijk exposeert, maar is de verzamelnaam voor schilderijen die aan de de genoemde karakteristieken voldoen.
De fundamentele kunst is verwant aan de geometrische abstractie (de Hard Edge) en aan de optische abstractie van de Op-art, maar haar radicale vereenvoudiging brengt een meer cerebrale reactie teweeg, een minder emotionele.
De beeldtaal van deze kunstenaars is koel, abstract en vaak geometriserend. De schilders willen tussen de kijker en de werkelijkheid het raadsel van het betekenen plaatsen.
[bewerk] Tentoonstellingen
In 1975 was er in het Stedelijk Museum te Amsterdam een tentoonstelling met de titel ‘Fundamentele Schilderkunst’. De tentoonstelling was zo genoemd op voorstel van Edy de Wilde en toonde het werk van achtien kunstenaars.
[bewerk] Kunstschilders Fundamentele Kunst
Belangrijke kunstschilders van de fundamentele kunst en de minimal-art zijn:
- Darby Bannard
- Alan Charlton
- Günther Förg
- Raimund Girke
- Alan Green
- Morris Lewis
- Robert Magold
- Brice Marden
- Agnes Martin
- Kenneth Noland
- Tomas Rajlich
- Gerhard Richter
- Ad Reinhardt
- Robert Ryman
- Frank Stella
- Niele Toroni
- Larry Zox
[bewerk] Nederland
- Ben Akkerman
- Armando
- Jaap Berghuis
- Edgar Fernhout
- Vincent Hamel
- Rob van Koningsbruggen
- Kees Smits
- Toon Verhoef
[bewerk] België
- André Beullens
- Amédée Cortier
- Jo Delahaut
- Raoul De Keyser
- Marcase
- Marthe Wéry
- Dan Van Severen
[bewerk] Beeldhouwers Fundamentele Kunst
Bekende beeldhouwers binnen de fundamentele kunst zijn:
- Carl André
- Anthony Caro
- Dan Flavin
- Donald Judd
- Robert Morris
- Sol LeWitt
- Royden Rabinowitch
- Ulrich Rückriem
- Richard Serra
- Tony Smith
