Galmaarden

Van Wikipedia

Gemeente Galmaarden
ligging binnen het arr. Halle-Vilvoorde in de provincie Vlaams-Brabant
Wapen	Vlag

Geografie
Gewest	Vlaanderen
Provincie	Vlaams-Brabant
Arrondissement	Halle-Vilvoorde
Geografische ligging	50°45′N, 3°58′E
Oppervlakte	34,93 km²
Bevolking (Bron: NIS)
Inwoners – Mannen – Vrouwen – Bevolkingsdichtheid	8.100 (01/07/2006) 49,01% 50,99% 232 inw./km²
Leeftijdsopbouw 0–19 jaar 20–64 jaar 65 jaar en ouder	(01/01/2006) 22,29% 60,76% 16,95%
Buitenlanders	1,16% (01/07/2006)
Economie
Werkloosheidsgraad	4,70% (01/01/2006)
Gemiddeld inkomen	14.759 euro/inw. (2003)
Politiek
Burgemeester	Pierre Deneyer (CD&V)
Bestuur	CD&V
Zetels CD&V VLD ANDERS	19 15 3 1
Deelgemeenten met postcode
Postcode	Deelgemeente
1570 1570 1570	Galmaarden Tollembeek Vollezele
Overige info
Zonenummer	054
NIS-code	23023
Politiezone	Pajottenland
Webadres	www.galmaarden.be

Galmaarden (Frans: Gammerages) is een plaats en gemeente in het Pajottenland, provincie Vlaams-Brabant in België. De gemeente telt ruim 8000 inwoners en ligt op de spoorlijn 123

[bewerk] Geschiedenis

De oudste vermelding van Galmaarden komt voor in de stichtingsoorkonde van Geraardsbergen van 1068. Het grondgebied van Galmaarden bevond zich van de karolingische tijden tot de elfde eeuw in de gouw Brabant. Toen veroverde de gouwgraaf van de Henegouw, dat ten zuiden van de Hene (Fr.: Haine) lag, een deel van de gouw Brabant.

In de 13de eeuw behoorde Galmaarden tot het rechtstreekse bezit van de Henegouwse heren de Braine (graafschap Henegouwen), in de 14de eeuw van de Montignies-Saint-Christophe en in de 15de - 16de eeuw van de Hennin-Liétard. De heerlijkheid Galmaarden werd in 1623 tot graafschap verheven.

De Keure van Galmaarden dateert van 1330 en het Marktrecht van 1381. Jean de Montignies-saint-Christophe verleende de Galmaardenaren een vrijheidsoorkonde waardoor allerlei feodale verplichtingen werden afgeschaft. In de late Middeleeuwen had de stad van Gaumerage een zeker belang als centrum van lakennijverheid.

Vanaf 1795 maakte Galmaarden deel uit van het kanton Herne in het Dijledepartement, later vervangen door Province du Brabant méridional (1814) en kortweg Brabant (1831). In 1977 fusioneerde Galmaarden met de aangrenzende gemeenten Tollembeek en Vollezele. Sinds 1 januari 1995 behoort Galmaarden tot de provincie Vlaams-Brabant.

[bewerk] De Pauwelviering

De Pauwelviering, een authentiek folkloristisch feest, is sinds eeuwen vergroeid met Galmaarden, vooral met het gehucht Sint-Paulus. Over het ontstaan van de Pauwelviering bestaan verschillende legendarische verklaringen. De meest aanneembare verwijst naar een legende uit 1382. Na de plundering van Geraardsbergen bleven de doden in grote getale op de velden liggen, zodat vele ziekten onder mens en dier ontstonden. Er woedde een vreselijke pest. Op het feest van Paulus' Bekering ( 25 januari ) verscheen te midden van alle onheil een witte ruiter, die roggebroodjes uitdeelde. De mensen aten ervan en de pest verdween. De onbekende witte ruiter, aan wie men de redding te danken had, was de heilige Paulus, de dorpspatroon. Deze eerste verklaring werd beschreven in een boek uit 1843 " niederländische sagen" van de schrijver J.W. Wolf.

Een tweede verklaring werd gevonden in het boek " brokken folklore, De pauwelbende van Galmaarden" uit 1914.

Rond de jaren 1300-1400 stond er op het gehucht sint-Paulus te Galmaarden een klooster dat afhing van de sint-Adriaansabdij te Geraardsbergen. De prior was in die tijd een zekere Paulus. Tijdens een bepaald jaar gebeurde het dat de landbouw in de streek geteisterd werd door het " steken van de worm" . Een echte ramp voor de boeren. Hoe zij ook werkten en wroeten, niets verhielp de plaag. Radeloos zagen zij hun beste vruchten op het veld wegkwijnen en de schoonste dieren uit hun stallen sterven. Ten einde raad gingen zij de prior van het klooster opzoeken en smeekten hem om hulp. De pater bekwam van de paus de toelating om brood te wijden en uit te delen tegen de verschrikkelijke landbouwplaag. Het wonder geschiede, de plaag verdween. Weldra was dit wonderlijk voorval ook in de omliggende dorpen bekend en van heinde en verre kwam men naar het klooster om er zich de wonderbroodjes aan te schaffen. Van jaar tot jaar steeg de vraag naar de pauwelbroodjes, zodat besloten werd de broodjes kleiner te maken, om zo met dezelfde hoeveelheid graan meerderen tevreden te stellen. Ook de brooduitdeling vergde te veel tijd en daarom stelde de prior voor de broodjes te werpen over het volk. Gezien echter ook de uitgaven voor het brood de inkomsten ver overtroffen werd overeengekomen dat de inwoners van het dorp en het omliggende in de onkosten zouden tussenkomen. Daarom werd daags voor het feest door enige mannen een omhaling gehouden. Na enkele jaren ontstond er spijtig genoeg misbruik. Er waren er die rondgingen voor hun eigen zak. Daarom ging de Pauwel zelf mee als bewijs van echtheid.

De Pauwelviering heeft sinds onheugelijke tijden elk jaar plaats op 25 januari (indien een zondag, zoniet de zondag eropvolgend)

bron: [1]

[bewerk] Bosberg

De Bosberg is goed gekend bij wielerliefhebbend Vlaanderen. Het is dan ook de laatste beklimming in de Ronde Van Vlaanderen. Inmiddels (2006) is de Bosberg al 32 keer beklommen door de wielrenners. Het hoogteverschil bedraagt 68m en de Bosberg heeft een lengte van 1350m.

De gemiddelde stijging is er 5%. De Bosberg wordt ook wel eens de Edwig Van Hooydonck-berg genoemd dankzij de 2 splijtende demarrages van de renner in 1989 en 1991.